Z krzyżem – znakiem nadziei

Czcigodni Współbracia w Chrystusowym Kapłaństwie,

Czcigodne Osoby Życia Konsekrowanego,

Drodzy Bracia i Siostry,

Wspólnota diecezji gliwickiej w dzisiejszą niedzielę przeżywa 75. rocznicę urodzin swojego Pasterza – Biskupa Gliwickiego Jana Kopca. To wydarzenie stanowi nie tylko piękny i podniosły jubileusz drogiego nam Biskupa Jana, lecz jest momentem istotnym dla całego Kościoła lokalnego, gdyż zgodnie z obowiązującym w Kościele prawem, w związku z ukończeniem 75. roku życia, biskup Jan Kopiec złoży rezygnację z pełnienia posługi Biskupa Gliwickiego.

Biskup Jan Kopiec urodził się 18 grudnia 1947 roku w Zabrzu. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Franciszka Jopa 30 kwietnia 1972 roku w katedrze opolskiej. Dnia 5 grudnia 1992 roku został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem pomocniczym diecezji opolskiej ze stolicą tytularną Cemeriniano. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1993 roku w bazylice św. Piotra na Watykanie z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II. Przez 18 lat pełnił posługę w diecezji opolskiej, łącząc obowiązki biskupa pomocniczego z pracą naukową na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego, która uwieńczona została w 2003 roku nadaniem tytułu naukowego profesora przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Decyzją papieża Benedykta XVI z dnia 29 grudnia 2011 roku biskup Jan Kopiec mianowany został drugim w historii Biskupem Gliwickim. Uroczysty ingres do katedry w Gliwicach odbył się 28 stycznia 2012 roku.

Od początku swej posługi dla Kościoła gliwickiego biskup Jan Kopiec niestrudzenie podjął się głoszenia Ewangelii Chrystusowej, która jest nadzieją każdego człowieka, zgodnie ze swoim biskupim zawołaniem Crux Christi – Spes Nostra (Krzyż Chrystusa – nadzieja nasza). Troska o zrozumienie i dojrzałe przyjęcie tej nadziei, która płynie z Chrystusowego Krzyża stała się dla niego inspiracją do gorliwej posługi duszpasterskiej w diecezji gliwickiej i kontynuowania swej pracy naukowej, przez co wskazywał za św. Janem Pawłem II, że „wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy” (Jan Paweł II, Encyklika Fides et ratio).