Zmartwychwstanie jest samym sednem

J 2,13-22

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów.

Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał.

Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”.
W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?”.

Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”.

Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?”. On zaś mówił o świątyni swego ciała.

Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo.
J 2,19b

Jezus zapowiada swoje zmartwychwstanie. Swoje ciało porównuje do świątyni jerozolimskiej, a sens Jego wypowiedzi – na Jego procesie zniekształcony przez fałszywych świadków – jest taki: „Widzicie tę świątynię? Wyobraźcie ją sobie zniszczoną. Czy nie byłoby cudem odbudować ją w trzy dni? Otóż dokonam takiego właśnie znaku. Bo wy zniszczycie moje ciało, które jest prawdziwą świątynią Boga, a Ja wskrzeszę je trzeciego dnia”. Zmartwychwstanie jest samym sednem Jezusowego nauczania i ostatecznym zwycięstwem Boga w Jego i naszym życiu. I osią Dobrej Nowiny – osią, wokół której wszystko w Ewangelii się obraca. Dlatego stale pojawia się ono w Jego słowach i znakach. Bijące serce Ewangelii.

Przeczytaj Czytania na każdy dzień