Św. Brunon

Poszukiwanie Boga przebiega różnymi drogami, czego dowodem jest różnorodność doświadczeń zawartych w życiu świętych. Dla św. Brunona na przykład droga do świętości wiodła setki kilometrów z Niemiec, gdzie się urodził w 1030 roku, przez Francję, gdzie spędził znaczną cześć swojego życia, aż po Włochy gdzie zmarł w wieku 71 lat. Oczywiście nic by na tej drodze się nie wydarzyło, gdyby równocześnie z owym poszukiwaniem swojego miejsca na ziemi, Brunon nie podążał także inną drogą: duchowego rozwoju. A ta druga, ścieżka wewnętrznego wzrostu, zawiodła go najpierw na studia teologiczne i filozoficzne, a następnie do Reims, gdzie kierował szkołą katedralną, czyniąc ją jednym z najlepszych ówcześnie ośrodków intelektualnych. To jednak był tylko etap na drodze do podjęcia radykalnej życiowej decyzji, jaką było w przypadku św. Brunona utworzenie Wielkiej Kartuzji pod Grenoble, gdzie biskupem był jego dawny uczeń, św. Hugon. Tak oto powstaje wspólnota mnisza oparta jednak całkowicie na ideałach i praktyce życia pustelniczego, absolutny ewenement na tle ówczesnej zakonnej praktyki. Kartuzi, jak zaczną być nazywani, staną się wkrótce prawdziwymi "szkatułkami" duchowości na mapie Europy. Zaś św. Brunon Kartuz – ich założyciel – choć na prośbę innego swojego ucznia, papieża Urbana II, wyruszy jeszcze z Francji do Włoch, to drogę tę pokona już duchowo spełniony, czego wyrazem będzie założenie przed śmiercią jeszcze drugiej kartuzji we włoskim La Torre, gdzie jego ciało do dzisiaj spoczywa w ciszy. Wielkiej ciszy.