Królestwo bez granic

Łk 13, 18-21

Jezus mówił: «Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki podniebne zagnieździły się na jego gałęziach».

I mówił dalej: «Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło».

Królestwo Boże (…) podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posadził w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem.
Łk 13,19

Definicja królestwa zakłada, że jest ono ograniczone do jakiegoś terytorium, w którym panuje jeden władca, jedna rodzina. Tereny tego królestwa mogą się rozszerzać, ale mogą też maleć. To ludzki sposób myślenia o królestwie. Bóg definiuje królestwo inaczej. Jego królestwo zaczyna się od małej rzeczy, od ziarenka, od zaczynu. Z ziarna rośnie drzewo, czyli symbol życia, a z zaczynu chleb, czyli pokarm. A to oznacza, że granice królestwa Bożego są nieograniczone. Królestwo Boże jest wszędzie tam, gdzie jest życie, gdzie jest duchowy pokarm. Codziennie ocieramy się o królestwo Boże, żyjąc słowem Boga i karmiąc się Eucharystią.