Abp Skworc do diakonów i prezbiterów OFM: czas święceń to czas Ducha Świętego, który uświęca

Metropolita katowicki nawiązując do czytań liturgicznych, mówił o życiu apostolskiego Kościoła. Przypomniał, że gmina chrześcijan w Antiochii powstała jako owoc prześladowań w Jerozolimie, która pozostawała centrum.

I właśnie do centrum, do Jeruzalem, dochodzi wiadomość o powstaniu nowej wspólnoty wyznawców, co powoduje wysłanie do Antiochii apostolskiego „wizytatora” w osobie Barnaby. – Na imię miał Józef. Nazwany przez Apostołów Barnabas, to znaczy Syn Pocieszenia, lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp Apostołów – mówił arcybiskup.

Barnaba posłany, przybył do Antiochii, a potem stwierdził, że sam nie podoła głoszeniu Ewangelii w tym środowisku, dlatego udał się do Tarsu, aby odszukać Pawła. Wrócił z nim do Antiochii i przez cały rok razem pracowali w Kościele.

Abp Skworc podkreślał, że Kościołem, apostołami kieruje Duch Święty. – Zostali posłani, po postach i modlitwach i po nałożeniu rąk „wyprawili ich” do głoszenia Ewangelii wśród pogan, co dalej opisują Dzieje Apostolskiej jako pierwszą wyprawę misyjną św. Pawła – mówił.

Zauważał, że tak wypełnia się misyjny nakaz Zmartwychwstałego Pana: "Idźcie więc i czyńcie uczniów ze wszystkich narodów"(Mt 28,19 ). – Na misyjną drogę apostołowania „wzięli” jako całe wyposażenie, Ducha Świętego, który po dziś dzień jest architektem Kościoła, buduje go a jeśli trzeba to rekonstruuje – podkreślał.

Arcybiskup mówił, że Duch Święty został nam dany w dniu naszego chrztu; w dniu bierzmowania; w dniu przyjęcia święceń prezbiteratu i święceń biskupich. Wszyscy więc przeżyliśmy Zesłanie Ducha Świętego. – Duch Święty dokonując przemiany chleba i wina nie omija naszych rąk; przemienia nas i aktywuje w nas swoje dary. Korzystając z nich owocujemy. Współpraca chrześcijanina z Duchem Świętym przynosi owoce, zmieniające oblicze ziemi – przekonywał. 

Przypominał, że czas święceń to czas Ducha Świętego, który uświęca. – Już otrzymaliście Jego dary, i to nie po by je posiadać, zakopać w niepamięci, tylko po to by nimi pracując mocą łaski, iść i głosić całą prawdę, by owoc przynosić – powiedział do przyszłych diakonów.

Zwracając się do przyszłych neoprezbiterów mówił, że "zostaną posłani, aby dar zbawienia, wysłużony przez naszego Pana na krzyżu, zanieść braciom i siostrom." – Nie prześladowaniem a dekretem, misją, posłaniem przez zakonnych przełożonych i biskupa, zostaniecie rozproszeni po placówkach duszpasterskiej, posłani na misyjne wyprawy – wskazywał. Ich zadaniem będzie przede wszystkim sprawowanie sakramentów.

Abp Skworc za Ewangelią powtarzał, że  mają być również "zwiastunami pokoju."  – Wchodźcie w znane i nieznane środowiska zawsze z właściwym wam pozdrowieniem: „Pokój i dobro”. Idźcie z odwagą w nowe i nieznane, wszędzie tam, gdzie Kościół jeszcze nie jest lub już nie jest ojczyzną ludzi – zachęcał.

Mówił o inspirującym spotkaniu ze św. Barnabą w dniu święceń i o przesłaniu z płynącym z jego posługi.  – Kiedy się głosi Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego trzeba być odważnym i bez strachu podejmować misyjną działalność, trzeba mieć odwagę, aby wychodzić na peryferie a one czasem bywają blisko, trzeba odważnie szukać nowych dróg dotarcia do współczesnych pogan, pamiętając, że wiara przekazywana umacnia się! – wskazywał.

Abp Wiktor Skworc w Bazylice oo. Franciszkanów w Katowicach-Panewnikach przewodniczył liturgii święceń diakonatu i prezbiteratu udzielonych alumnom franciszkańskiego seminarium. Wspólnota franciszkańska zyskała dwóch nowych diakonów i dwóch prezbiterów.

Galeria zdjęć