Znać swoje miejsce. Tego uczy nas życie

J 13, 16-20

Kiedy Jezus umył uczniom nogi, powiedział im: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to, będziecie błogosławieni, gdy według tego czynić będziecie.

Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz trzeba, aby się wypełniło Pismo: „Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę”. Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście gdy się stanie, uwierzyli, że Ja jestem.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał».

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał.
J 13,16

Znać swoje miejsce. Tego uczy nas życie. Od urodzenia. Jako dzieci uczymy się swojego miejsca w rodzinie, w domu, na podwórku. I nie zawsze wygrywają tutaj cechy fizyczne. Miejsce wskazuje nam siła miłości. Podczas nauki wielki jest nie ten, który ma więcej wiedzy, lecz ten, który w mądrości umie oddać miejsce temu, który może coś dodać do jego wiedzy. W sporcie – szczególnie w grach zespołowych – warto schować swoje indywidualne zdolności dla dobra innych. By wygrał zespół, a nie tylko zabłysła jednostka. Wiara uczy, że Pan jest jeden. Warto o tym pamiętać i znać swoje miejsce: jesteśmy posłańcami. Słuchamy i głosimy. O Jego miłości. Jego mądrości. Jego walce o nas.