Dla kogo ja żyję? Dla kogo mój codzienny trud?

Łk 9, 22-25

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».

Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?»

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie. Łk 9,23

Nieraz zatrzymujemy wzrok na krzyżu. Ilekroć spojrzymy na Ukrzyżowanego, tylekroć przed naszymi oczyma stają słowa Jezusa: o odrzuceniu, zabiciu i zmartwychwstaniu. Można powiedzieć: Jezus nie owija w bawełnę. Zna wolę Ojca i wie, po co przyszedł na świat. Wie też, dla kogo to czyni: dla człowieka. Dla mnie. A dla kogo ja żyję? Dla kogo mój codzienny trud i zmagania? Dla kogo to moje naprawianie świata i nawracanie siebie samego? Dla kogo tracę czas, dzień i życie? Patrząc na krzyż, wpatruję się również w głębię swojego życia. Paradoks Ewangelii, a zarazem logika miłości podpowiada: zyskując świat i to, co światowe – zatracasz siebie. Tracąc siebie w naśladowaniu Jezusa, zamieniając w codziennym słowniku słowo: „ja” na „On”, „moje” na „Jego” – zyskujesz wszystko.

Ewangelię z komentarzem znajdziesz również na naszym kanale SPOTIFY. Obserwuj, by niczego nie przegapić.

Znajdziesz nas także w Podcastach Google