Najważniejsze kryzysy humanitarne minionego roku

Polska Misja Medyczna przygotowała krótki przegląd wydarzeń, które wymagały natychmiastowego zaangażowania organizacji pozarządowych i punktów na mapie świata, którym warto uważnie się przyglądać w nadchodzącym roku.

Covid-19 – Kryzys w skali wykraczającej poza granice jakiegokolwiek kraju. Pandemia zepchnęła miliony ludzi na granicę ubóstwa, odbierając możliwość zarobku, a opłacenie opieki medycznej nad chorymi członkami rodziny tylko pogorszyło sytuację ekonomiczną dotkniętych rodzin. I mimo, że dotychczas do dystrybucji w 184 krajach trafiło 9 miliardów dawek szczepionki, której certyfikowanie do użycia na początku roku dało nadzieje na poprawę sytuacji, w wielu państwach poziom pełnego wszczepienia waha się w granicy 2% lub niewiele powyżej. Podczas, gdy Europa przyjmuje trzecią dawkę szczepionki, w wielu miejscach programy szczepień są niewystarczające w stosunku do zapotrzebowania, pozwalając na swobodne przenoszenie się i mutowanie wirusa, który dwa lata temu zatrzymał świat w miejscu.

Klęska głodu w Jemenie i na Madagaskarze – Na niewystarczającą ilość dostępnej na rynku żywności ma wpływ przedłużająca się susza, plaga szarańczy oraz konflikt polityczny w Jemenie, w którym głód jest narzędziem walki między wrogimi siłami. Choć wymieniamy tutaj zaledwie dwa kraje, problem głodu wciąż jest jedną z najważniejszych kwestii, na które odpowiada pomoc humanitarna. Na całym świecie co dziesiąta osoba nie ma wystarczająco pożywienia. Po raz pierwszy od dekady liczba mieszkańców globu cierpiących głód nie zmalała, a wzrosła. Zakładany na 2030 r. cel rozwojowy, jakim jest wyeliminowanie głodu, ma coraz mniejsze szanse na spełnienie.   

Kryzys ekonomiczny w Wenezueli – Choć kraj od kilku lat mierzy się z upadającą gospodarką, w minionym roku kryzys nabrał na sile na tyle, że kolejne osoby były zmuszone opuścić swoją ojczyznę w poszukiwaniu możliwości zarobku. Migranci kierujący się do państw ościennych narażeni są na przemoc i wykorzystanie przez handlarzy ludźmi. Aby pomóc im zmierzyć się z trudną sytuacją, zapewniamy pomoc medyczną przy granicy z Kolumbią oraz organizujemy warsztaty reagowania na przemoc dla kobiet. Według danych ONZ na całym świecie jedna na pięć kobiet zmuszonych do migracji padła ofiarą przemocy seksualnej. W samej Kolumbii od początku roku liczba napaści na Wenezuelki wzrosła o 40%. Mimo obietnicy poprawy losu, ucieczka z Wenezueli może mieć dramatyczny koniec.

Dekada wojny w Syrii – Przedłużająca się wojna domowa w Syrii to tragedia rozdzielonych rodzin, straconego dzieciństwa i braku perspektyw. W wyniku trwających od 10 lat walk życie straciło już ponad 350 tysięcy Syryjczyków. Wielu innych zostało ciężko rannych. Jednak zagrożeniem dla Syryjczyków nie są jedynie pociski. Miliony uchodźców, zarówno wewnętrznych jak i do krajów sąsiadujących, od lat mieszkają w obozach, które nie chronią przez zimnem ani upałami. Na początku roku zniszczyły je mroźne deszcze i powodzie, latem ludzie nie mogli uciec przed upałami sięgającymi 49 stopni. Wraz ze zmianami pogody pojawiają się choroby i wirusy.  

Trzęsienie ziemi na Haiti – Nieco ponad dekadę po tragicznym tsunami, które zniszczyło zachodnie wybrzeże karaibskiej wyspy i zabrało życie 316 tysięcy osób, mieszkańcy ponownie musieli zmierzyć się z żywiołem. Kraj regularnie nawiedzają katastrofy naturalne, a niestabilna sytuacja polityczna (przeprowadzony udany zamach na prezydenta, który miał miejsce miesiąc przed trzęsieniem ziemi) utrudniają odbudowę zniszczonego kraju, a więc także skuteczne ostrzeganie przed nadchodzącym niebezpieczeństwem i minimalizowanie ponoszonych szkód.  

Przejęcie władzy przez talibów w Afganistanie – Historia, która miała już nigdy się nie powtórzyć. Po 20 latach talibowie ponownie przejęli władzę w kraju, wprowadzając rygorystyczne religijne prawo, uniemożliwiające kobietom naukę i pracę, skazujące je na zamknięcie w domu i całkowitą zależność od męskich członków rodziny i społeczności. W krótkim czasie widmo totalitarnych rządów zmusiło tysiące ludzi do ucieczki z kraju, a ci, którzy pozostali, mierzą się z brakiem żywności, dostępu do opieki medycznej i bezrobociem. Zmiana władzy zatrzymała długotrwały proces wychodzenia Afganistanu z kryzysu, w czym pomagały międzynarodowe organizacje, które musiały wstrzymać pracę i ewakuować pracowników w związku z zagrożeniem.

Kryzys uchodźczy na granicy polsko-białoruskiej – Drugą połowę roku zdominowała kwestia pomocy uchodźcom uwięzionym przy wschodniej granicy kraju. Polska po raz pierwszy mierzy się z koniecznością zapewnienia pomocy w tak trudnych warunkach, jakim jest nie tylko zła pogoda, ale także obostrzenia związane z przebywaniem w strefie przygranicznej. Chęć pomocy zgłosiła również Polska Misja Medyczna, organizująca dyżury lekarzy-wolontariuszy przy granicy oraz zapewniająca niezbędne ubrania, obuwie i środki opatrunkowe, pomagające ratować życie. Jednak doraźna pomoc na miejscu, choć niezbędna, wymaga wsparcia w postaci zapewnienia dostępu do najbardziej potrzebujących oraz działań w celu umożliwienia im rozpoczęcia procedur azylowych.