W ubiegłym roku z tego funduszu ponad 1,4 mln zł trafiło do rąk misjonarek i misjonarzy. Dzięki hojności wiernych w Polsce misjonarze zrealizowali 99 projektów ewangelizacyjnych, edukacyjnych, medycznych i charytatywnych na kwotę 470 tys. zł.

Żyjmy Eucharystią

Hasło tegorocznego Dnia Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami „Żyjmy Eucharystią” przypomina, że jest ona szkołą miłości bliźniego, solidarności i miłosierdzia. Tak, jak Chrystus, który stał się chlebem, by karmić zgłodniałe dusze, winniśmy dawać świadectwo chrześcijańskiego braterstwa. Horyzont miłości, jaki nakreśla przed nami Eucharystia sięga krańców ziemi. Dlatego misjonarze, karmieni Eucharystią służą wytrwale ubogim i cierpiącym. Organizują dzieła pomocowe: tworzą szpitale, ośrodki zdrowia, ochronki dla sierot, wspierają bezrobotnych i bezdomnych, troszczą się o rodziny wielodzietne i matki samotnie wychowujące dzieci. Budują szkoły i przedszkola, walczą z analfabetyzmem i zacofaniem. Są ze skrzywdzonymi, skazanymi na marginalizację i odrzucenie. Upominają się o poszanowanie godności każdego człowieka.

Czytaj też:

KAI DODANE 28.02.2021

Kim są polscy misjonarze?

Na misjach „ad gentes” (czyli w tradycyjnych krajach misyjnych) posługuje 1883 polskich misjonarzy i misjonarek, którzy przebywają w 99 krajach na 5 kontynentach. Wśród nich jest 303 księży diecezjalnych, 879 zakonników i 662 siostry zakonne oraz 39 misjonarzy świeckich. Ponadto na terenach b. ZSRR pracuje 197 księży diecezjalnych, 367 kapłanów zakonnych, 37 braci i 213 sióstr z Polski.  

Misjonarze potrzebują naszego wsparcia duchowego i finansowego. Eucharystia pobudza nas, byśmy nie zapominali o ubogich. Zwłaszcza teraz, w czasie Wielkiego Postu, nasza jałmużna jest cenną pomocą dla nich. Owocami naszego postu i wyrzeczeń możemy nakarmić głodnych, przyodziewać nagich i pocieszać strapionych.

Mimo pandemii

Pandemia koronawirusa, która wybuchła w marcu ubiegłego roku spowolniła a niekiedy uniemożliwiła posługę misjonarzy. W wielu krajach Ameryki Południowej sytuację pogarszają niepokoje społeczne, drożyzna i galopująca inflacja. Wprowadzono surowe restrykcje, praktycznie uniemożliwiając działalność placówkom misyjnym. Zamknięto kościoły, ograniczono misjonarzom możliwość poruszania się.

W Afryce trudno nawet o zapewnienie środków ochrony dla misjonarek w szpitalach, porodówkach i ośrodkach zdrowia. Siostry prowadzące ośrodki zdrowia skarżą się, że brakuje maseczek, płynów dezynfekujących, nawet zwykłego mydła. Nie ma mowy o robieniu testów na koronawirusa. W takich warunkach trudno o optymizm, a jednak misjonarki trwają przy swych chorych i podopiecznych.

Życie na misjach nie zamarło. Do misjonarzy zaczęło zgłaszać się coraz więcej osób z prośbą o pomoc w zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych. Ludzie ci zostali z dnia na dzień pozbawieni możliwości zarobkowania i bez oszczędności nie mieli szans, by zapewnić żywność swoim rodzinom. Misjonarki i misjonarze szybko zorganizowali pomoc charytatywną i medyczną.
Wychodząc naprzeciw prośbom misjonarzy z Polski Komisja Episkopatu Polski ds. Misji i Dzieło Pomocy „Ad Gentes” utworzyły specjalny fundusz pomocowy w dobie pandemii. W krótkim czasie przekazano ponad 2,6 mln złotych na zakup żywności, lekarstw, środków higieny osobistej i dezynfekcyjnych oraz maseczek.

Domy i kozy dla Pigmejów w Burundi

W czasie Wielkiego Postu, już po raz drugi Dzieło Pomocy „Ad Gentes” współpracując z o. Maciejem Jaworskim, karmelitą bosym, organizuje akcję „Domy dla Pigmejów” w Burundi. W miesiącach kwiecień – wrzesień będzie trwała budowa nowych domów.
W ubiegłym roku przekazano środki na budowę 12 domów. Domy mają wymiary 7 na 5 metrów i zawierają 4 pomieszczenia: izbę dla rodziców, pokój dla dziewcząt, pokój dla chłopców i wspólne pomieszczenie. Nie ma łazienek, bo nie ma dostępu do wody, ani też kuchni, ponieważ posiłki przygotowywane są na ognisku na zewnątrz. Z pewnością poprawi to warunki mieszkaniowe tych rodzin. Pigmeje mieszkają w trawiastych szałasach. Niektóre domy są zbudowane z resztek namiotów, worków po ryżu, kawałków znalezionej blachy. – Chodzi tu nie tylko o dach nad głową, ale o przywrócenie godności ludzkiej tym rodzinom. Rodziny będą musiały włączyć się aktywnie w budowę nowych domów. Ich wkład to własny teren i jego przygotowanie pod budowę. Z racji na górzysty charakter kraju będzie to dosyć trudna i wymagająca praca. Rodzina będzie też wyrabiała gliniane pustaki i dostarczała wodę na budowę. Przy budowie domów nie zatrudnimy żadnej firmy z miasta, ale zaangażujemy murarzy z terenu, by przy okazji dać im zarobić – pisze o. Maciej.

Z polepszeniem warunków mieszkaniowych wiąże się także program alfabetyzacji oraz nauki podstaw hodowli i rolnictwa. Misjonarze będą przekonywali Pigmejów, by posyłali swe dzieci do szkoły oraz uczyli uprawy roli. Na początek każda rodzina otrzyma kozę.

Ku czci Jana Pawła II

Dzieło Pomocy „Ad Gentes” uczciło stulecie urodzin Wielkiego papieża z Polski finansując budowę kaplicy pod jego wezwaniem w Lome w Togo. Kaplicę poświęcił o. Marian Szwark, werbista. Jest ona położona w dzielnicy Afesito, gdzie w najbliższym czasie powstanie parafia i kościół. Jest to teren, na którym aktywnie działają muzułmanie i sekty.

Drugą inicjatywą Dzieła związaną z Janem Pawłem II jest dofinansowanie budowy kościoła parafialnego w Minkama, w Kamerunie. Budowa, wspierana przez Dzieło Pomocy „Ad Gentes” i darczyńców z Polski trwa od ubiegłego roku. Prowadzi ją o. Krzysztof Pazio, marianin. Parafia powstała w 2014 r. i należy do niej 12 wiosek. Dotychczas rolę kościoła parafialnego pełnił duży hangar.

- Chcieliśmy dać wyraz naszej miłości do Ojca Świętego i przyczynić się do budowy kościoła i kaplicy, których jest patronem. Oba obiekty powstałe w krajach misyjnych, będą służyły społecznościom lokalnym przypominając o św. Janie Pawle II – mówi ks. bp Jerzy Mazur SVD, przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Misji. – W ten sposób stają się one żywym pomnikiem pamięci o Świętym, który ofiarował nam encyklikę misyjną „Redemptoris missio”. Papież ukazał w niej, że współcześnie misje nie straciły na aktualności, przeciwnie, pozostają nadal naglącym wezwaniem do zaangażowania wszystkich wierzących – dodaje.

Pomagajmy misjom

Skoro na mocy chrztu wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami, ciąży na nas przywilej i zarazem obowiązek dzielenia się wiarą z tymi, którzy jej nie znają. Nie musimy wyjeżdżać do krajów misyjnych, by wypełnić go. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, a wraz z nią św. Jan Paweł II podpowiadają nam, jak możemy zostać misjonarzami. Pierwszym i najważniejszym jest modlitwa oraz ofiary duchowe, składane w intencji misji. Modlitwa chroni misjonarzy i jest źródłem ich ewangelizacyjnej mocy. Dzięki jej sile są zdolni do wytrwania w trudnych warunkach misyjnych.

Drugim sposobem pomagania misjom jest nasze zaangażowanie finansowe i materialne. Pomoc finansowa jest nieodzowna, by misjonarze mogli prowadzić działalność ewangelizacyjną i charytatywną, by utrzymywali liczne placówki edukacyjne i medyczne, tak potrzebne na misjach. Bez naszego wsparcia nie będą mogli pomagać potrzebującym, chorym, starcom i sierotom. To my, dzieląc się z nimi tym, co posiadamy, dajemy im do rąk kromkę chleba, garść ryżu, kubek wody, lekarstwo lub odzież, które oni przekazują swoim podopiecznym. Napełniamy ich ręce, czyniąc możliwymi liczne dzieła miłosierdzia.

Zachęcamy do włączenia się w tę formę jałmużny wielkopostnej i wsparcia projektów wraz z Dziełem Pomocy „Ad Gentes”. Możemy pomóc wysyłając sms-a o treści „Misje” na numer 72 032 (2,46 zł z VAT). Dzięki życzliwości wszystkich operatorów sieci komórkowych, całość kwoty jest przekazywana misjonarzom. Sms działa przez cały rok.

Inna formą pomocy jest przekazywanie ofiary na konto Dzieła z dopiskiem „domy i kozy”. Ofiary możemy wpłacać na konto Dzieła z dopiskiem „Domy i kozy”: Bank PeKaO S.A. I O. w Warszawie 66 1240 1037 1111 0010 1498 4506