Abp Skworc: potrzebujemy milczenia przenikniętego obecnością adorowanego Boga

W homilii zwrócił uwagę na dar Eucharystii w życiu Kościoła. – Należymy do uprzywilejowanych Eucharystią – zaznaczył. – Została ona nam powierzona i zawierzona. Jesteśmy jej szafarzami, codziennymi uczestnikami i adoratorami tajemnicy Obecności – kontynuował abp Skworc. Podkreślając jej wymiar ofiarniczy (sacrificium) stwierdził, że „w pandemicznym czasie Kościół żyjący eucharystycznym rytmem jedynie Eucharystią przemawia, ewangelizuje i katechizuje najszersze rzesze wiernych, uczestniczących przede wszystkim we Mszy św. niedzielnej.

Wszystkich uczestników i sprawujących Eucharystię zachęcił do nieustannej formacji; do „przylgnięcia sercem do Tego, który jest Gospodarzem Eucharystii”. – Ważne jest usuwanie z przestrzeni sacrum Eucharystii tego, co desakralizuje, zaciemnia prawdę o niej i może sugerować, że jest dziełem wspólnoty Kościoła czy autorskim spektaklem jednego aktora – mówił.

Za Soborem Watykańskim II podkreślił, że czynne uczestnictwo w Eucharystii – świadome, pełne, owocne – nie oznacza działania zewnętrznego. – Chodzi raczej o wewnętrzną postawę przyjęcia działającego Zbawiciela – tłumaczył metropolita katowicki.

Zwrócił uwagę, że „Eucharystia to nie coś, tylko Ktoś”. – Liturgia, wspólne dzieło Kościoła, całej wspólnoty wierzących, powinna na Niego [na Chrystusa] wskazywać i do Niego prowadzić – mówił. Dodał, że owocem dobrze przeżytej liturgii jest eucharystyczny styl życia. Wyraża się on w „życia dla” – „codziennym życiu dla Boga i człowieka”.

W tym kontekście przywołał postać św. Józefa. Jednocześnie podkreślił jego cnoty, świadectwo milczenia, umiejętność wypełniania woli Bożej, troskę i odpowiedzialność za Świętą Rodzinę. – Od Józefa musimy nauczyć się troski i odpowiedzialności: kochać Dziecię i Jego Matkę; kochać sakramenty i miłosierdzie; kochać Kościół i ubogich – mówił abp Skworc:

W homilii wiele miejsce poświęcił świadectwie milczenia. – Jakże to istotne w czasie niszczenia wspólnoty rodzinnej, społecznej, narodowej i globalnej przez słowo nieodpowiedzialne, kłamliwe, złośliwe i prowokujące, a nawet nieprzyzwoite, gorszące, czyniące ludzi gorszymi – podkreślił. – Niestety zjawiska te dotykają również realnie i wirtualnie wspólnoty Kościoła, a brak poczucia odpowiedzialności za słowo rzucone w internet, by stać się wątpliwym bohaterem jednego dnia w mediach, pleni się wprost proporcjonalnie do zaniku osobistej i wspólnotowej modlitwy i do wątłej duchowości – ocenił abp Skworc. – A przecież wyróżnikiem duchowości, szczególnie w odniesieniu do osób konsekrowanych, zakonnic i zakonników, powinny być umiłowanie ciszy i świadectwo milczenia – spuentował.

O więcej milczenia zaapelował też wewnątrz Kościoła: „musimy samokrytycznie wyznać, że wszyscy potrzebujemy milczenia przenikniętego obecnością adorowanego Boga”. Do owych „wszystkich” zaliczył m.in.: współczesnego człowieka – często zdezorientowanego i ogłuszonego propagandą; teologię i teologów; modlitwę – nieraz przegadaną; liturgię; kaznodziejstwo – także to wirtualne. – Wszyscy, wierzący i niewierzący, (…) muszą nauczyć się milczenia, które pozwoli Bogu mówić, kiedy i jak zechce, a nam rozumieć Jego słowo, bo bez milczenia i refleksji nie będzie pokoju – powiedział nawiązując do Listu apostolskiego „Orientalne lumen” Jana Pawła II.

Osobom Życia Konsekrowanego dziękował. – Zauważamy, doceniamy i dziękujemy za wasz eucharystyczny styl życia – powiedział abp Skworc. Wyraził wdzięczność za podjętą posługę w DPS-ach, „gdzie sytuacja była dramatycznie trudna, bo chorował personel i podopieczni” jak również za modlitwę, także o ustanie pandemii. – Nie do przecenienia jest wasze duchowe, modlitewne zaangażowanie, aby uprosić miłosierdzie Boże dla całego świata (…) zmierzające do opanowania globalnego zagrożenia.

W archidiecezji katowickiej jest m.in. ok. 650 sióstr zakonnych i ok. 150 kapłanów zakonników. We Mszy świętej w katowickiej katedrze wzięli udział przedstawiciele wspólnot zakonnych.