Jak pokonać rozpacz

Mt 11, 11-15

Jezus powiedział do tłumów:

«Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu, a zdobywają je ludzie gwałtowni. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie uznać, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha!»

Nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Mt 11,11b

Jezus mówił też o Janie, że był on „wielkim prorokiem”. Oraz że był „lampą, co płonie i świeci”… Podstawową pokusą człowieka żyjącego na początku trzeciego tysiąclecia jest, w moim przekonaniu, rozpacz. Czyli ten rodzaj ciemności ogarniającej życie, który sprawia, że człowiek odczuwa bezsens istnienia, że jest przekonany, iż wszystko co robi, cała jego miłość, cierpienie są do niczego, prowadzą donikąd. Oto wzorzec: być „lampą, co płonie i świeci”. Kimś, kto pokazuje, że mgła, rdza, rozkład, śmierć i beznadzieja nie są kresem prawdy na temat ludzkiego życia. Ani własna głowa na tacy. Że pod wszelkimi pozorami ciemności, banału, bezsensu i śmierci kryje się sens ofiarowany człowiekowi przez Boga.