Kiedy doradzać innym?

Mt 7, 1-5

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą.

Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, podczas gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata».

Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka. J 7,5

O tym, że plotkowanie i bezmyślne osądzanie jest złe, chyba już wszyscy wiemy. Dzisiaj uczę się z Ewangelii, że warto również uważać z wszelkiego rodzaju doradzaniem. Znamy to uczucie, kiedy opowiadając komuś o tym, co u nas słychać, nagle zostajemy zasypani złotymi radami. Potakując, powoli się wycofujemy, bo tak naprawdę wcale nie chcieliśmy wysłuchiwać podpowiedzi. Warto tu trzymać się dwóch zasad. Po pierwsze, często wystarczy w pokorze wysłuchać drugiego człowieka, a po drugie, doradzajmy tylko wtedy, kiedy ktoś nas o to poprosi. Tym bardziej muszą uważać posiadacze belki w oku, bo mogą nią kogoś mocno uszkodzić.