Św. Mikołaj z Flüe

Wspominamy dzisiaj patrona Szwajcarii, któremu wdzięczni mieszkańcy tego kraju nadali zaszczytny tytuł "Ojca Ojczyzny". To także jeden z największych mistyków schyłku średniowiecza, który przez 19 lat żywił się jedynie Eucharystią.  To w końcu niezwykły pustelnik, który choć do swojej samotni udał się po 50-tce, to zyskał miano „leśnego brata Klausa”. Postać nietuzinkowa, choć mówimy o synu skromnego i prostego szwajcarskiego górala z XV wieku. A ile jeszcze można by o nim powiedzieć… Że pierwotnie myślał o stanie duchownym, dlatego wstąpił do benedyktynów. Że opuścił zgromadzenie i za radą rodziców się ożenił. Że 27 lat pełnił służbę wojskową w randze oficera, gdy Szwajcaria walczyła najpierw z Austrią, a następnie sama ze sobą w wojnie domowej. Że został zapamiętany w czasie tej wojny jako żołnierz łagodny w traktowaniu jeńców. Że otaczał opieką kościoły i ubogich. Że jego pobratymcy wybrali go na radcę i kantonalnego sędziego oraz deputowanego do federacji kantonów szwajcarskich. No i oczywiście, że za jego radą skłócone kantony utworzyły zalążek obecnego państwa czyli Związek Szwajcarski. Ten i wiele innych faktów z życia św. Mikołaja z Flüe robiło wrażenie na jemu współczesnych i nawet dzisiaj zasługują one na podziw. A jednak to nie na tego niezwykłego człowieka, ale na jego małżonkę chcę zwrócić na koniec państwa uwagę. Dlaczego na nią? Może dlatego, że dała swojemu mężowi dziesięcioro dzieci – pięciu chłopców i pięć dziewcząt. A może dlatego, że dzielnie prowadziła domowe gospodarstwo w czasie wojen, na których służył jej małżonek? To też, jednak to, co było w jej rodzinnym życiu najtrudniejsze, dokonało się gdy św. Mikołaj wrócił z wojny. Oto zgodziła się wtedy, by jej mąż opuścił rodzinę i zamieszkał w pustelni, do której wyrywało się jego serce. Ta zgoda musiała ją niemało kosztować z uwagi na dzieci i plany dotyczące ich wspólnej starości. Gdy jednak już się z tym pogodziła i powiedziała 'tak', nasz dzisiejszy patron wyruszył boso, z kosturem w ręku, ku odległej Alzacji. W drodze przeżył jednak wizję mistyczną i ostatecznie osiadł w górskim wąwozie zaledwie... kwadrans od domu. I zaiste dziwna to była samotnia, do której ciągnęły rzesze pielgrzymów, którzy szukali u brata Klausa dobrej rady i modlitewnego wsparcia. Z czasem zaczęli zasięgać u niego rady nawet władcy i książęta, a sława jego sprawiedliwości i świętości – jak już wspomnieliśmy - sprawiła, że nawet w czasie wojny domowej jego głos był powszechnie szanowany i uznany za rozstrzygający. Św. Mikołaj z Flüe zmarł 21 marca 1487 roku, ale nie byłoby całej tej jego historii, gdyby w jej tle – w odległości kwadransa drogi od pustelni - nie była stale obecna cierpliwa i kochająca małżonka. Czy wiecie państwo jak się nazywała? Dorota Wyss i już to samo w sobie jest niezwykłe, że jej imię i nazwisko zostało ocalone od zapomnienia.