Św. Gabriel Laleman

Gdy się przypatrzeć jego portretom, to dzisiejszy święty nie wygląda na herosa. Postury wydaje się raczej mikrej, nie bije z jego twarzy również specjalna charyzma. Ot, zwykły zakonnik z XVII wieku. Jedynie jego zadbana broda i wąsy mogłyby znaleźć nasze uznanie, gdyby akurat gdzieś obok nas się zapodział.  A jednak to on niemal 400 lat temu wzbudzał niekłamany posłuch wśród Indian. Bo dzisiejszy patron, choć urodził się w Paryżu w roku 1610 w rodzinie pewnego wziętego adwokata, to jednak najważniejszy rozdział swego życia zapisał w Ameryce Północnej. Oczywiście najpierw wstąpił do jezuitów, potem przyjął święcenia kapłańskie, potem przez kilka lat był wykładowcą, ale ostatecznie ruszył za ocean, by wspomóc swoich braci - francuskich misjonarzy jezuickich - pracujących w latach 1642-1649 wśród Indian na terenie obecnej Kanady. Bohater naszej dzisiejszej historii przybył więc do  Quebecu w roku 1646 i razem z ojcem Janem udał się w dzikie rejony Nowej Francji, by nieść Dobra Nowinę rdzennym mieszkańcom tych ziem – Indianom z plemienia Huronów. Ich praca nie należała do łatwych – przemieszczając się z wioski do wioski musieli pokonywać  olbrzymie, puste przestrzenie Kanady. Jednak ich wiedza z zakresu medycyny czy budownictwa, połączona z cierpliwością i szacunkiem dla Huronów, wzbudzała powszechny szacunek. Gdyby znaleźć jakieś wymierne kryterium do jego mierzenia, to byłaby to liczba ochrzczonych – niemal 7 tysięcy. Niestety, nie tylko Huronowie zamieszkiwali tereny dzisiejszej Kanady. Dla takich na przykład Irokezów, znanych ze swojej waleczności i nieustępliwości, biały człowiek zmieniający zwyczaje Indian był podstępnym wężem. Wrogiem, którego należało zabić, razem z tymi, którzy już zostali zatruci jego jadem. Ostatecznie doszło do tego 16 marca 1649 roku - Irokezi napadli na wioski Huronów i wymordowali większość ich  mieszkańców. Ze szczególną zaś zawziętością potraktowali wszystkich napotkanych misjonarzy. Zarówno o. Jan de Brebeuf, jak i jego Towarzysze, zginęli śmiercią męczeńską, jednak to, co spotkało naszego dzisiejszego patrona, zasługuje na szczególne wyróżnienie. Otóż tak, jak wzbudził on szacunek swoim świadectwem życia pośród Huronów, tak też i jego postawa wobec śmierci znalazła uznanie w oczach wrogów. Ten niepozorny zakonnik odchodził z tego świata z takim męstwem wobec zadawanych mu tortur, że Irokezi oddali mu najwyższy możliwy dla wroga szacunek – zjedli po śmierci jego serce. Chcieli w ten sposób, zgodnie ze swymi wierzeniami, posiąść tę odwagę, którą wykazał się on. On, czyli kto? Św. Gabriel Lalemant, który razem z innymi jezuickimi męczennikami został beatyfikowany przez Piusa XI w 1925 roku, a kanonizowany już pięć lat później. Dzisiaj w Midland, w prowincji Ontario, to jest w miejscu, gdzie odkryto grób o. Gabriela i o. Jana, istnieje sanktuarium Jezuickich Męczenników Kanadyjskich. I modlą się w nim - a jakże - miejscowi Indianie.