Św. Krystyna

No ale tutaj nawet specjalnie nie musimy wysilać się na jakakolwiek wiarę, bo owego zła w najgorszym razie doświadczamy na własnej skórze, a w najlepszym codziennie tylko o nim czytamy lub oglądamy je z pozycji widza. Tak widza serwisów informacyjnych, jak i dajmy na to horrorów granych w kinach. Jednak taka pozycja bywa wielce niebezpieczna, bo potrafi uśpić naszą czujność. A przecież już św. Piotr w swoim pierwszym liście ostrzega nas bez ogródek : „Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu!”. I o tym, że to nie jest tylko taka retoryka chrześcijańska przekonuje nas dzisiejsza patronka. Gdyby nie to, że jej doświadczenia były widziane i notowane przez naocznych świadków, najpewniej przypisano by jej halucynacje, konfabulację lub chorobę psychiczną. A tak mamy kogoś, kto urodzony w 1242 roku w niemieckim Stommeln, już od nastoletniości był świadkiem tego, że życie nie kończy się na tym, co jako ludzie widzimy i słyszymy. Kto był znakiem, że jest jeszcze świat ducha i to świat, w którym trwa walka o nasze dusze. Bohaterka naszej historii doświadczyła tego na własnej skórze. W wieku 11 lat doznała pierwszych objawień Chrystusa. Potem doszły ekstatyczne wizje i równocześnie z nimi ataki diabła. Bo im mocniej serce tej dziewczyny otworzyło się na Boga, tym większą złość wywoływało pośród upadłych aniołów. Żeby nie być posądzoną o udawanie, poddała się pod opiekę o. Jana z Kolonii, księdza ze swojej rodzinnej parafii. Upływały kolejne lata, a zarówno ekstazy, jak i ataki złych duchów nie ustawały. Od 1267 roku dzisiejszej patronce zaczął towarzyszyć dominikanin Piotr z Gotlandii, który skrupulatnie opisywał jej najrozmaitsze przeżycia. Warto dodać, że oprócz dręczenia ze strony diabła, odnotował również, że w roku 1269 roku kobieta o której mowa otrzymała łaskę stygmatów.  I chociaż była nękana przez szatana przez długi okres, dożyła - słusznego jak na średniowiecze - wieku 70 lat. Zmarła 6 listopada 1312 roku i już wtedy uważana była za świętą.Czy wiecie państwo o kim mowa? O bł. Krystynie, na której  kult oficjalnie wydał zgodę dopiero papież  Pius X w 1908 roku. Dlaczego dopiero wtedy? Być może po to, by niesamowity rozwój techniki odnotowywany od połowy XIX wieku, nie wbił nas w pychę. W końcu przecież są na tym świecie wciąż takie sprawy, których nie da się ani zmierzyć, ani zważyć, ani objąć ludzką myślą. Niepojęte zjawiska wiary.