O rodzicach Jana Pawła II, szyciu i świętości

Niedawno kiedy weszłam za mury Watykanu dowiedziałam się, że Jan Paweł II żył tam w swoim mieszkanku bardzo skromnie – łóżko, półka z książkami, przepierzenie oddzielające sypialnię od gabinetu z biurkiem i miejscem pracy. Całe jego życie było, można rzec – ubogie w dobra materialne, więc nie mógł nagle zostawszy papieżem obstawić się bogatymi meblami i rzeczami.

Jego rodzice to skromni ludzie, których życie pokazuje, że największym bogactwem jest Bóg i rodzina. Matka zajmowała się szyciem, ojciec, zanim poszedł do austriackiego wojska – też. A potem, kiedy żona zmarła, gdy Karolek miał zaledwie 9 lat, wrócił do szycia i przerabiał swoje stare mundury żołnierskie na ciuchy dla syna. Oboje małżonkowie szyli, jakby symbolicznie pokazując, że nie ma takich niepotrzebnych skrawków, z których nie udało by się stworzyć coś nowego przydatnego. Tylko trzeba nad tym siąść i żmudnie popracować.

Karol urodził się 18 maja 1920 r, około godziny siedemnastej. Po latach uznał, że miało to wymiar symboliczny, bo rozległo się wtedy bicie kościelnego dzwonu, a potem śpiew Litanii loretańskiej ku czci Najświętszej Maryi Panny. Maryję zawsze kochał, nosił na piersiach szkaplerz, którego mogłam dotknąć w czasie zwiedzania, bo jak inaczej nazwać chodzenie i oglądanie wnętrz remontowanego Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie na Awentynie. Jego rektor ks. dr Dariusz Drążek przechowuje pieczołowicie przedmioty, które mają związek z Ojcem Św. Niektórzy twierdzą, że Maryja zastępowała Mu zmarłą mamę, ale Ona była przy nim od dzieciństwa, kiedy właśnie mama, jak papież wspomina, uczyła go „Zdrowaś Mario”.

Jan Paweł II w swoim testamencie napisał: "W miarę jak zbliża się kres mego ziemskiego życia, wracam pamięcią do jego początku, do moich Rodziców (…)". Bo przecież „ (…) tu, w tym mieście, w Wadowicach wszystko się zaczęto” - dookreślał dużo wcześniej 16 czerwca 1999 r. w pamiętnym przemówieniu, a może bardziej rozmowie, zawierając najprostszą prawdę o sobie - człowieku, który został papieżem.

„Rodzina sama jest wielką Bożą tajemnicą”. Te słowa z Jego „Listu do rodzin” można zrozumieć poznając rodzinną historię Karola Wojtyły. Wyobrażając sobie chłopca, którego mama poprzez swoją chorobę uczyła cierpienia, a tata – męstwa w trwaniu z Bogiem, mimo wszystko.