Św. Szymon Stock

Gdyby spróbować na podstawie przydomku, jakim obdarzono dzisiejszego świętego, wywnioskować coś o nim samym, to byłby to człowiek głuchy. Albo obrotny. Ostatecznie zwalisty. W końcu mówi się przecież, że ktoś jest głuchy niczym pień, że na pniu idzie coś sprzedać, że można być, niczym pień, szerokim. Tymczasem ów przydomek, miał swoje źródło w miejscu, jakie dzisiejszy patron wybrał sobie na mieszkanie – pniu. Konkretnie pniu starego rozłożystego dębu w hrabstwie Kent w Anglii. Nic więc dziwnego, że do jego imienia 'Szymon' dodano przezwisko 'Stock', czyli pień. Skąd jednak w ogóle taki taki pomysł u młodego Szymona? Czy może zaintrygowała go opowieść o pewnym angielskim rozbójniku Robin Hoodzie, który ukrywał się w tym samym mniej więcej czasie w lasach Sherwood? Nic z tych rzeczy – Szymon pragnął po prostu życia bogomyślnego, a z braku pustelniczych jaskiń w okolicy, jego wybór padł na naturalne w gęstych angielskich lasach schronienie. Czy 45 to wystarczająca liczba lat pustelniczego żywota, by zapaść ludziom w pamięć i zasłużyć na miano 'pnia'? W przypadku Szymona Stocka, tak. Po tym jednak czasie nasz dzisiejszy patron, liczący sobie wtedy już 62 lata, postanowił opuścić swoją wydrążoną w pniu pustelnię i wstąpić do wspólnoty zakonnej karmelitów. Jeżeli zastanawia się państwo skąd taka zmiana, w końcu przecież starych drzew się nie przesadza, i czy nie chodziło mu tylko o to, by zdobyć ekscentryczne miano – wyjaśniam. Dopiero wtedy, to jest w roku 1237, zakon kontemplacyjny Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przybył do Anglii uciekając przed Turkami. Dopiero więc wtedy św. Szymon Stock mógł usłyszeć o nim i do niego wstąpić, a nawet zostać wybranym na generała tego zgromadzenia w roku 1245. Zresztą opatrznościowe to było spotkanie: pustelnika z angielskich lasów  z eremitami z góry Karmel. Oni pokazali mu siłę kontemplacyjnej wspólnoty, on dostosował tę wspólnotę do realiów życia średniowiecznej Europy. Św. Szymon Stock zmarł 16 maja 1265 roku w Bordeaux, podczas wizytacji jednego z francuskich klasztorów. Jednak do historii Kościoła przeszedł nie tylko jako generał karmelitów o przydomku 'pień'. Czy wiecie państwo co mu jeszcze zawdzięczamy? Szkaplerz. W roku 1251 miał wizję, podczas której Maryja miała mu wręczyć szeroki płat materiału z otworem na głowę i zapewnić, że wszyscy, którzy będą go nosić, cieszyć się będą szczególnym błogosławieństwem, a po śmierci unikną wiecznej kary. Św. Szymon uwierzył Maryi i odtąd długi, rozcięty po bokach płaszcz bez rękawów, noszony na tunice stał się strojem zakonnym. Najpierw karmelitów, a potem benedyktynów, cystersów, dominikanów. Noszą go dzisiaj także świeccy, choć z płaszcza skurczył się w ich przypadku do dwóch kawałków płótna połączonych sznurkiem lub metalowego medalika.