Potrafił odróżniać sprawy istotne od nieistotnych

Patronem dnia (1 kwietnia) jest św. Hugo, biskup. Jego imię odmienia się czasem także jako Hugon. 

Urodził się we Francji w 1053 r. Pochodził z rodziny książęcej. Wysłany do szkoły katedralnej odznaczał się tam uczynnością i życzliwością oraz niezwykła pobożnością, co zwróciło uwagę miejscowego biskupa. Gdy Hugo ukończył szkołę, został przez niego mianowany kanonikiem katedry. 

Wkrótce wybrano go także na biskupa Grenoble. Arcybiskup Lyonu zatwierdził wybór i osobiście udzielił Hugonowi sakry biskupiej w roku 1080. Nowy biskup miał zaledwie 27 lat. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Przez cały okres posługi pasterskiej Hugo pragnął podjąć życie zakonne. Pozwolił mu dopiero na to papież Innocenty II w roku 1132, gdy Hugo miał 79 lat. 

Nie było mu jednak dane długo cieszyć się życiem w odosobnieniu. Zmarł 1 kwietnia 1132 r. 

Chwały ołtarzy Hugo doczekał się już w dwa lata po śmierci, został kanonizowany przez papieża Innocentego II w roku 1134. Jego relikwie złożono w bogatym relikwiarzu w ołtarzu głównym katedry w Grenoble. Zniszczyli je jednak kalwini hugonoci w roku 1562. 

W ikonografii św. Hugo przedstawiany jest w stroju biskupim lub w zakonnym habicie. Jego atrybutem jest Dzieciątko Jezus w kielichu, łabędź - symbol doskonałości, mądrości oraz umiejętności odróżniania spraw istotnych od nieistotnych, która go cechowała.