Św. Zenobiusz

  Palma męczeństwa brewiarz.pl Jak można uwielbić Boże Słowo, zastanawiali się państwo nad tym? Gdyby iść za sugestiami słownika, który wielbienie definiuje prosto, jako otoczenie kogoś czcią i miłością, to problemu nie ma. W tym sensie uwielbić Słowo Boże może każdy, kto odniesie się do Niego w ten właśnie sposób. Kto będzie je tak czytał, kto będzie je tak głosił, kto będzie je tak właśnie - z czcią i miłością - traktował w życiu. Ale uwielbienie Bożego Słowa potraktować można szerzej, jako formę nabożeństwa albo spotkania modlitewnego, gdzie zebrani spontanicznie, pod natchnieniem Ducha Świętego, oddają Bogu chwałę. Na taką formę okazywania Mu czci i miłości nie decyduje się już każdy. A jest jeszcze jeden, ostatni sposób uwielbienia Bożego Słowa, w którym udział mają nieliczni. I wcale nie dlatego, że jest to forma aż tak elitarna czy egzotyczna. Wręcz przeciwnie. Jej wyjątkowość nie tkwi w tym, co zewnętrzne tylko w heroizmie ducha. W najwyższym stopniu zawierzenia Bogu, na który wspinają się jednostki takie, jak wspominany dzisiaj św. Zenobiusz z Sydonu. Oto jak opisał to kościelny historyk  Euzebiusz z Cezarei na początku IV wieku :  "W Antiochii chrześcijanie przez swą wytrwałość, posuniętą do śmierci, uwielbili Boże Słowo. [...] Zenobiusz, najlepszy z lekarzy, śmierć poniósł wśród strasznych męczarni, zadawanych mu w boki". Stało się to około 310 roku i okazywaniu szacunku oraz miłości Bogu nadaje zupełnie nowy wymiar. Razem ze św. Zenobiuszem, Słowo Boże poprzez wytrwałość posuniętą aż do oddania swego życia uwielbili wtedy również Tyranion (Tyranios), biskup Tyru, Sylwan, biskup z okolic Emesy, oraz dwaj biskupi egipscy: Peleusz i Nil. Ta postawa św. Zenobiusza nie powinna zaskakiwać, szczególnie jeśli znamy znacznie jego imienia. Znacie je państwo? Zenobiusz znaczy tyle co ten, który swoje życie, bios, ma w Bogu, z języka greckiego w Zeusie. A skoro swoje życie ma u Boga, to oddanie go Bogu w całości, bez zastrzeżeń i czasem aż do śmierci, jest najdoskonalszym tego Boga uwielbieniem.