Św. Apolinary

  Jak wakacje, to podróże. Jak podróże, to pamiątki. Jak pamiątki, to oczywiście zdjęcia. Pstryk! Urocza uliczka. Pstryk! Ładny widoczek z plaży. Pstryk! Kościół. Pstryk… zaraz, zaraz. A pod czyim wezwaniem jest właściwie ten kościół? I tu zaczynają się schody, bo jako turyści, zamiast wiedzy z miejsc, które odwiedzamy, zabieramy tylko wrażenia. Można wtedy sporo przegapić. Ot taka Rawenna we Włoszech. A niedaleko centrum miasta monumentalna bazylika licząca sobie 1500 lat i nadal robiąca spore wrażenie. No i ten obłędny obraz na sklepieniu w jej wnętrzu. Wykonany z maleńkich kamyczków, szkiełek i ceramiki jak na mozaikę przystało. Te kolory i wyrazistość przedstawienia. Jest piękny krzyż na tle granatowego rozgwieżdżonego nieba. Są owieczki i drzewa. Pstryk! A ten człowiek, stojący pośrodku tego ogrodu, to kto? Nie wygląda na Jezusa. Ma co prawda rozłożone ręce, a owieczek jest 12, ale nosi też na sobie paliusz. Może to św. Piotr? Mieszkańcy Rawenny wcale nie byliby oburzeni taką sugestią. W końcu dla nich człowiek z tej mozaiki to pierwszy biskup ich miasta, który święcenia otrzymał z rąk samego Księcia Apostołów. Tyle legenda bo fakty, dotyczące życia tego człowieka i jednocześnie dzisiejszego patrona przeczą tym pobożnym życzeniom. Kim więc jest ów duszpasterz w otoczeniu 12 owiec uwieczniony na mozaice raweńskiej bazyliki? Biskup Rawenny to akurat pewne. Być może obywatel Antiochii. Na pewno jednak męczennik, który oddał swoje życie za Chrystusa 23 lipca, gdzieś w drugiej połowie II stulecia. Skąd mamy taką pewność, co do daty dziennej? Świadczy o niej mowa św. Piotra Chryzologa, czyli kolejnego biskupa na raweńskiej stolicy. No i na pewno wiemy jeszcze jedną rzecz : nie ulega wątpliwości, że relikwie dzisiejszego patrona spoczywają w cieniu tej wspaniałej bazyliki pod Rawenną, która powstała dopiero w VI wieku dzięki hojności bankiera o imieniu Juliusz. A jakie imię nosi sam wspominany dzisiaj biskup Rawenny? To św. św. Apolinary.