Niewierność uczniów

W czasie wieczerzy z uczniami Jezus wzruszył się do głębi i tak oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie wyda». Spoglądali uczniowie jeden na drugiego, niepewni, o kim mówi.

Jeden z Jego uczniów – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?» Ten, oparłszy się zaraz na piersi Jezusa, rzekł do Niego: «Panie, któż to jest?»

Jezus odparł: «To ten, dla którego umoczę kawałek chleba i podam mu». Umoczywszy więc kawałek chleba, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty. A po spożyciu kawałka chleba wstąpił w niego Szatan.

Jezus zaś rzekł do niego: «Co masz uczynić, czyń prędzej! » Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: «Zakup, czego nam potrzeba na święto», albo żeby dał coś ubogim. On więc po spożyciu kawałka chleba zaraz wyszedł. A była noc.

Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz. J 13,38

Po jego wyjściu rzekł Jezus: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.

Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale – jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię – dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie».

Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, dokąd idziesz?»
Odpowiedział Mu Jezus: «Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz».

Powiedział Mu Piotr: «Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie».
Odpowiedział Jezus: «Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz».

Perykopa ewangeliczna na wtorek Wielkiego Tygodnia ukazuje postawy niewierności uczniów Jezusa. Judasz, który dzierżył trzos, cieszył się zapewne zaufaniem Mistrza z Nazaretu. Piotr, pierwszy spośród apostołów, opoka Kościoła, był niewątpliwie wśród najbliższych Mu osób. Pierwszy – sprzedaje swego Pana i przyjaciela za trzydzieści srebrników, wydając Go w ręce nieprzyjaciół. Drugi – w momencie próby aż trzykrotnie wypiera się Go, choć wcześniej deklarował: życie moje oddam za Ciebie (J 13,27). Obaj poszli za Jezusem, obaj rozpoznali w Nim uosobienie Bożej miłości, obaj uczestniczyli w Ostatniej Wieczerzy. Piotr – pomimo upadku, zbliża się do zdrojów miłosierdzia. Judasz – odchodzi w mrok, popada w wieczną beznadzieję. Misterium paschalne jest źródłem zbawienia. W nadchodzących dniach czerpmy zeń obficie.