Panie Jezu, nie rozumiem, co mi uczyniłeś

Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? J 13,12

Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.

W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».

Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!»

Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».

A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».

Panie Jezu, nie rozumiem, co mi uczyniłeś, bo gdybym zrozumiał, tobym leżał krzyżem, modląc się nie tylko w Wielki Piątek; okazywał wdzięczność przy Posiłku Eucharystycznym i śniadaniu; był lepszy dla wszystkich; lepiej kochał nawet samego siebie, troszcząc się o ziemię i niebo. Podobnie, Jezu, nie do końca rozumiem prawa fizyki, przyrody, ale stosuję się do nich. Podobnie jest z zasadami religii, których do końca nie ogarniam, ale nimi żyję. A wobec Ciebie, który uczysz mnie miłości i pokory, mam ortezę na kolanach, by przed Tobą nie uklęknąć. Wybacz mi moją pychę, która jest skutkiem braku miłości, i obdarz łaską pokory, czyli widzenia siebie i świata w prawdzie.