Kto zna bł. Bronisława Markiewicza, polskiego kapłana, który złożył śluby na ręce tego wielkiego włoskiego świętego? Nikt
Bł. Bronisław Markiewic brewiarz.pl Kto choć raz nie słyszał o ks. Janie Bosko, założycielu salezjanów, wychowawcy młodzieży? Każdy. A kto zna bł. Bronisława Markiewicza, polskiego kapłana, który złożył śluby na ręce tego wielkiego włoskiego świętego? Nikt, albo prawie nikt. Ale to się zmieni. W końcu nie bez przyczyny jest wspominany właśnie dzisiaj. Przyszedł na świat w 1842 roku w Pruchniku koło Jarosławia. Otrzymał staranną formację religijną. W 1863 roku wstąpił do seminarium duchownego, by 4 lata później przyjąć święcenia kapłańskie. Ponieważ czuł, że powinien poświęcić się pracy z młodzieżą, dlatego podjął dodatkowe studia z pedagogiki, filozofii i historii. Jednak stosowna wiedza, to było stanowczo za mało. Tak wtedy jak i dzisiaj, do pracy z młodymi ludźmi, potrzebna jest pasja, ogień. Dlatego w listopadzie 1885 roku bł. Bronisław Markiewicz wyjechał do Włoch i tam wstąpił do salezjanów. Powierzone mu zadania wykonywał z takim oddaniem i gorliwością, że przypłacił to gruźlicą. Był bliski śmierci i fakt, że przeżył można uznawać za cudowny. Po tym doświadczeniu za pozwoleniem przełożonych, powrócił jednak do Polski i został proboszczem w Miejscu Piastowym. Zamiast jednak wracać do sił oddał się tutaj całkowicie pracy z młodzieżą, głównie z ubogimi i sierotami. Stworzył dom, w którym wychowały się setki chłopców. Otworzył Instytut Wychowawczy, który troszczył się o materialną i zawodową przyszłość podopiecznych. Założył nawet dwa nowe zgromadzenia zakonne pod opieką św. Michała Archanioła tzw. michalitów, oparte na duchowości św. Jana Bosko. Nic dziwnego, że wyczerpany pracą, bł. ksiądz Bronisław Markiewicz zmarł 29 stycznia 1912 roku właśnie w Miejscu Piastowym. Czy wiecie państwo skąd wzięła się ta nazwa? Pierwotnie nazwa wsi brzmiała „Meszcze”, a następnie „Miejsce”. Przymiotnik „Piastowe” otrzymało Miejsce właśnie na wniosek ks. Markiewicza na Sejmie Galicyjskim w 1897 roku. Chodziło z jednej strony o to by wskazać, że jest to miejsce piastowania czyli wychowywania młodych ludzi. Z drugiej miało się to kojarzyć z Polską, z Piastami.