Coraz więcej osób odwiedza Majdanek

Niemal o 50 procent wzrosła w ciągu ostatnich pięciu lat liczba zwiedzających Państwowe Muzeum na Majdanku. W 2017 roku instytucję odwiedziło 239 149 osób.

W grupie tej znalazło się 144 284 zwiedzających z Polski. To znaczny skok, bo aż o blisko 25 tysięcy osób w porównaniu z 2016 rokiem. Wśród niemal 95 tysięcy gości z zagranicy z oferty Muzeum najliczniej korzystali obywatele Izraela (65 tysięcy), Stanów Zjednoczonych (7 tysięcy), Niemiec (3,5 tysiąca) i Francji (2,5 tysiąca).

Najchętniej wybieraną formą poznawania dziejów Majdanka, a także byłych niemieckich obozów zagłady w Bełżcu i Sobiborze jest zwiedzanie tych miejsc pamięci z przewodnikiem. W 2017 roku skorzystały z tej możliwości 76 402 osoby. Okazję do tego stanowiło m.in. nieodpłatne zwiedzanie tematyczne ekspozycji z przewodnikami muzealnymi, organizowane cyklicznie głównie z myślą o turystach odwiedzających Lublin.

Niemiecki obóz koncentracyjny w Lublinie, tzw. Majdanek, powstał na mocy decyzji Heinricha Himmlera. Podczas wizyty w Lublinie w lipcu 1941 r., powierzył on dowódcy SS i policji w dystrykcie lubelskim Odilowi Globocnikowi zadanie zbudowania obozu „dla 25-50 tysięcy więźniów, którzy byliby wykorzystywani w warsztatach oraz na budowach SS i policji”. Mieli oni stanowić darmową siłę roboczą dla realizacji planów rozbudowy III Rzeszy.

Pierwotne zamierzenia dotyczące wielkości obozu kilkakrotnie modyfikowano, każdorazowo zwiększając jego rozmiary i planowaną liczbę więźniów. Tak zwany generalny plan budowy Majdanka, zatwierdzony 23 marca 1942 r., zakładał urządzenie obozu dla 150 000 więźniów i jeńców. Tym samym KL Lublin miał się stać największym obozem w okupowanej Europie. Jednak trudności gospodarcze i niepowodzenia na froncie wschodnim nie pozwoliły na pełną realizację tych zamierzeń.

Majdanek funkcjonował od października 1941 r. do lipca 1944 r. Początkowo osadzano tu jedynie mężczyzn, w tym od stycznia 1943 r. polskich więźniów politycznych. Od października 1942 r. na jednym z pól zaczął funkcjonować obóz dla kobiet. Chociaż nigdy nie zrealizowano projektu utworzenia na Majdanku pola dziecięcego, w KL Lublin przebywały także dzieci żydowskie, białoruskie i polskie. Na terenie KL Lublin od maja 1943 r. istniał również lazaret dla sowieckich inwalidów wojennych. Majdanek posiadał kilka podobozów; w Lublinie na terenie byłego lotniska zakładów Plagego i Laśkiewicza oraz przy ul. Lipowej, a także w Budzyniu, Radomiu, Bliżynie i Warszawie.

Więźniowie pochodzili prawie z 30 państw. Dominowali obywatele Polski, Związku Radzieckiego oraz Czechosłowacji. Poza Żydami i Polakami najliczniejszymi grupami narodowościowymi byli Rosjanie, Białorusini i Ukraińcy. Przedstawiciele innych narodowości (głównie Francuzi i Niemcy) stanowili niewielki odsetek ogółu więźniów.