Św. Finian z Clonard

Wyobraźcie sobie państwo szkołę. Ale nie taką zwyczajną. Za oknami panuje iście brytyjska, przepraszam irlandzka, pogoda, a w kamiennej chłodnej sali siedzą uczniowie. Żaden z nich nie ma kilku lub kilkunastu lat. Wszyscy są dojrzali, niektórzy wręcz wiekowi. Wszyscy są skupieni. Niektórzy coś notują, inni mają przymknięte powieki. Nie, nie... bynajmniej nie śpią. Raczej skupiają się by lepiej zrozumieć słowa, które kieruje do nich nauczyciel. Słowa są mądre, bo też nauczyciel spędził 30 lat na zdobywaniu wiedzy daleko od swojej ojczyzny. Ale nie tylko o jego słowa chodzi. Ten wyjątkowy wykładowca nie tylko mówi innym o Bogu i zachęca do jego głębszego poznania. On daje swoim uczniom przykład życia. Ponieważ rzecz dzieje się w VI wieku w Irlandii jest to przede wszystkim przykład życia monastycznego. W swoim życiu założył już trzy duże opactwa. To w którym naucza teraz jest czwarte i ostatnie – do historii na 1000 lat przejdzie jako opactwo w Clonard. Opactwo, które Irlandii da dwunastu apostołów. Tak bowiem nazywać się będzie świetych, których wychowa, uformuje i wypuści spod swoich skrzydeł dzisiejszy patron. A znajdziemy wśród nich św. Kolumbana z Iona, św. Brendana Podróżnika (inaczej Żeglarza), św. Nenniusza, św. Kolumbana z Terryglass, św. Kierana, św. Ruadhana i wielu, wielu innych. Podobno nasz święty miewał w jednym czasie nawet 3 tysiące uczniów. Choć nie był biskupem do opactwa po radę i duchowe nauki przybywało wielu ludzi, także możnych i biskupów. Pozostało także sporo przekazów o cudach, które uczynił za swojego życia. Zmarł w czasie zarazy 12 grudnia gdzieś między 549 a 552 rokiem. Zmarł poza swoim opactwem, by nie zarazić swoich współbraci. Zmarł ale do historii Kościoła w Irlandii przeszedł jako  nauczyciel Świętych. Tak po prawdzie to on także był w pewnym sensie uczniem świętego, bo w świat wyszedł spod skrzydeł ucznia św. Patryka. O kim mowa? O św. Finianie z Clonard (znany także jako Findenem lub Fionanem ).