Pierwszy czynił to Pan Jezus

Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. i przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u Jego stóp, a on ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się, widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. i wielbiły Boga Izraela.

Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: «Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają, co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby ktoś nie zasłabł w drodze». Na to rzekli Mu uczniowie: «Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba, żeby nakarmić tak wielki tłum?» Jezus zapytał ich: «ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem i parę rybek».

A gdy polecił tłumowi usiąść na ziemi, wziął siedem chlebów i ryby i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.

Wokół Jezusa gromadzili się zarówno zdrowi, jak i chorzy. Ci dotknięci słabością i cierpieniem byli najbliżej. Dziś tak wiele mówi się o integrowaniu osób niepełnosprawnych ze społeczeństwem, o włączaniu ich w życie wspólnoty. Pierwszy czynił to Pan Jezus. Gdy wybieramy się na niedzielną Mszę św., to może warto pomyśleć, czy nie żyje blisko nas ktoś, kto nie ma sił fizycznych, by przyjść do kościoła. Babcia… Samotny starszy sąsiad… Może mamy możliwość, by zabrać tę osobę (na przykład samochodem) na spotkanie z Panem Jezusem?