Diabeł nie potrafi przepuścić żadnej okazji, żeby nam zaszkodzić

Gdy Jezus przybył na drugi brzeg do kraju Gadareńczyków, wyszli Mu naprzeciw z grobowców dwaj opętani, tak bardzo niebezpieczni, że nikt nie mógł przejść tamtą drogą. Zaczęli krzyczeć: «Czego chcesz od nas, Jezusie, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?»

A opodal nich pasła się duża trzoda świń. Złe duchy zaczęły Go prosić: «Jeżeli nas wyrzucasz, to poślij nas w tę trzodę świń». Rzekł do nich: «Idźcie!» Wyszły więc i weszły w świnie. I naraz cała trzoda ruszyła pędem po urwistym zboczu do jeziora i zginęła w wodach.

Pasterze zaś uciekli i przyszedłszy do miasta, rozpowiedzieli wszystko, a także zdarzenie z opętanymi. Wtedy całe miasto wyszło na spotkanie Jezusa; a gdy Go ujrzeli, prosili, żeby opuścił ich granice.

Zdumiewające wydarzenie. Dwaj opętani, tak dzicy i niebezpieczni, że wszyscy się ich bali, i złe duchy, które mówią o przedwczesnym dręczeniu ich przez Jezusa. Potem, gdy Jezus pozwala im wejść w świnie, natychmiast powodują zagładę całego stada. A na koniec ludzie, którzy zamiast cieszyć się z wielkiego cudu, proszą, by Jezus poszedł sobie gdzie indziej… Opowiadanie to uświadamia nam, jak ogromną władzę ma Chrystus. Każde zło musi przed Nim ustąpić. Jednocześnie scena ta dobitnie pokazuje, że On nie chce, by człowiek był złu poddany, ale lituje się nad ludzką nędzą. Historia ta pokazuje też niezwykle pokrętne działanie demonów: samemu Jezusowi próbują wyznaczać stosowny czas na działanie, co nie przeszkadza im za chwilę pokornie Go prosić. Ale gdy Jezus na ich prośbę przystaje, natychmiast wyrządzają ludziom kolejną szkodę. Tak, diabeł nie potrafi przepuścić żadnej okazji, żeby człowiekowi zaszkodzić. Scena ta uświadamia nam też pokrętność myślenia ludzi: zamiast Bogu dziękować, wolą prosić, by dał im spokój. No bo nie wiadomo, czego może zażądać. Ale przebija też z tej opowieści nadzieja: na każdy przeklęty brzeg ludzkiego życia może kiedyś zawitać Chrystus. I uzdrowić z najgorszego zła…