Bóg nie gorszy się naszymi odejściami

Uczniowie rzekli do Jezusa: «Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie potrzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś».

Odpowiedział im Jezus: «Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie – każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną.

To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale odwagi! Ja zwyciężyłem świat».

Pokój, który mamy w Chrystusie, przewyższa wszystko, co możemy na tym świecie posiadać. Nie jest on jednak naszą zdobyczą – zapłatą za pobożne życie, moralną poprawność lub wysiłek woli. Pokój w Chrystusie to Boży dar, który otrzymujemy w sposób całkowicie niezasłużony – często także mimo naszych zdrad. W istocie bowiem niejednokrotnie Jezusa zdradzamy, zwracając się ku obcym bożkom, folgując namiętnościom i dając się uwieść pożądaniom tego świata. A jednak Pan nigdy nas nie potępia; wie bowiem, że w swej skrytości nasze serce – choć bardzo chwiejne i niestałe – ze wszystkich sił Go poszukuje i całą swą głębią pragnie. Bóg zatem nie gorszy się naszymi odejściami. Często przecież ucisk, którego doznajemy na tym świecie, jest także skutkiem naszej bezradności wobec grzechu i jego bezwzględnych praw. Bóg to wie, dlatego zawsze nam przebacza i z miłością pochyla się nad każdym ludzkim udręczeniem. Pokazuje wyraźnie, że pokój serca jest dziełem Jego miłości. W końcu to On zwyciężył świat.