Człowiek zapatrzony w drugiego człowieka kroczy ścieżką śmierci

Jezus powiedział do Żydów:

«Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, świadectwo moje nie byłoby prawdziwe. Jest ktoś inny, kto wydaje świadectwo o Mnie; a wiem, że świadectwo, które o Mnie wydaje, jest prawdziwe.

Wysłaliście poselstwo do Jana i on dał świadectwo prawdzie. Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni. On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem.

Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wypełnienia; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał. Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza; nie macie także Jego słowa, trwającego w was, bo wy nie uwierzyliście Temu, którego On posłał.

Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo. A przecież nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie. Nie odbieram chwały od ludzi, ale poznałem was, że nie macie w sobie miłości Boga. Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. Gdyby jednak przybył ktoś inny we własnym imieniu, to przyjęlibyście go. Jak możecie uwierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga?

Nie sądźcie jednak, że to Ja was oskarżę przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. Gdybyście jednak wierzyli Mojżeszowi, to i Mnie wierzylibyście. O Mnie bowiem on pisał. Jeżeli jednak jego pismom nie wierzycie, jakżeż moim słowom będziecie wierzyli?»

Anthony Hopkins poprosił kiedyś jezuitę, by podał mu najszybszą i najmocniejszą modlitwę świata. Kapłan powiedział, że najszybsza i najmocniejsza modlitwa świata to: MAM TO GDZIEŚ! Mieć gdzieś ten świat oznacza podążać ścieżką naszego Pana. To On mówi, by stracić swoje życie, sprzedać wszystko i rozdać ubogim. Wzywa, by nie przywiązywać się zbytnio do świata i nie pokładać swojej ufności w drugim człowieku. Bóg daje wspaniałe rzeczy tym, którzy o nie w ogóle nie zabiegają. To znaczy tym, którzy zabiegają przede wszystkim o bliskość Boga. Świat tak bardzo zapomniał o oddawaniu chwały Bogu, że stoi na skraju przepaści. Człowiek zapatrzony w drugiego człowieka kroczy ścieżką śmierci. Na szczęście zawsze można zmienić kierunek wędrowania. Oddawanie chwały Bogu jest dla naszego ducha jak oddychanie dla ciała. Zacznij wychwalać Boga, a zobaczysz, jak z twego serca zacznie wypływać wiara i ufność.