Ojciec bp Jacek Kiciński został przewodniczącym Komisji KEP ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.
Życzenia z tej okazji, a także w związku z pierwszą rocznicą sakry biskupiej składały mu siostry zakonne archidiecezji wrocławskiej podczas dnia skupienia. Biskup z Wrocławia, wybrany na przewodniczącego komisji na 5 lat, zastępuje pełniącego dotąd tę funkcję bp. Kazimierza Gurdę.
W ramach dnia skupienia o. bp Jacek zaprosił siostry oraz przedstawicielki indywidualnych form życia konsekrowanego do zgłębienia treści 4 dokumentów przygotowanych przez Kongregację ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego z okazji Roku Życia Konsekrowanego. Noszą tytuły: „Radujcie się”, „Rozpoznawajcie”, „Kontemplujcie”, „Głoście”.
– Najpierw: „Radujcie się” – z tego, że spotkaliście Jezusa Chrystusa, że zostaliście zaproszeni, by Go naśladować – tłumaczył podczas prelekcji. – Ten pierwszy zachwyt wymaga rozpoznawania, jak Go naśladować. Mamy następnie kontemplować Jezusa Chrystusa, rozważać Jego życie i głosić Go.
Szczególnie wiele uwagi poświęcił tekstowi „Kontemplujcie”, który zaprasza, by poszukiwać Jezusa, zamieszkiwać z Nim i formować się w oparciu o Jego słowo. – Dokument ten oparty jest na Pieśni nad Pieśniami, opowieści o miłości. Czym jest życie zakonne, jak nie jedną wielką opowieścią o miłości? – pytał. – Często spalamy się w działaniu, ale ono nigdy nie będzie owocne, jeśli nie będzie czerpać siły z miłości. Osoba konsekrowana ma być znakiem Bożej miłości. Jest „zraniona” miłością Boga, wciąż tęskniąca za spotkaniem z Nim.
Biskup zachęcał, by nieustannie szukać Chrystusa w swoim sercu, by nauczyć się słuchać Go, trwając w ciszy; karmić miłość do Niego słowem Bożym. Często szukamy Go w nocy. – Maria Magdalena idzie do grobu Jezusa, gdy jest ciemno. Rozpoznaje Umiłowanego po głosie... Nawet w największej ciemności Bóg mówi do człowieka. Ciemność jest zawsze zapowiedzią poranka – stwierdził.
Mówił o tym, jak „zamieszkać” z Jezusem, przebywać z Nim i rozmawiać, jak trwać w Nim – najpierw przez Eucharystię i poważnie traktowaną liturgię godzin, przez adorację, przez którą Jego blask i nas ogarnia. – Jeśli cokolwiek zabierzemy z tego świata, to tylko miłość... Kto kocha, ten tęskni i spieszy się zobaczyć Ukochanego – mówił biskup. Zachęcał także do wspólnotowego rozeznawania pojawiających się wyzwań czy problemów w zgromadzeniach zakonnych, a także tworzenia domów modlitwy, otwartych dla kapłanów i osób konsekrowanych, a także dla ludzi świeckich. Wspólnoty zakonne mogą dziś oferować światu powszechnie poszukiwany skarb – ciszę.