Oślepnąć, żeby zobaczyć

Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.
Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.

Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz».

Codzienność wymaga od nas często schematyzmu w działaniu. Poukładany świat zdaje się nosić znamiona bezpieczeństwa, jest „do ogarnięcia”. Ale jednocześnie staje się nudny, czegoś w nim brakuje. Czego? Miłości, która niejednokrotnie wprowadza zamęt, burzy plany, dezorganizuje porządek kolejnych dni. Bo to jedyna siła, która wyzwala w nas dziwne pokłady aktywności, wrażliwości i często szaleństwa. Dziś spotkałam pięknie zakochaną parę dwudziestolatków, prawdziwa wiosna jesienią. A Chrystus przecież jest czystą esencją miłości, więc jako chrześcijanin, wierzący w tę prawdę, musisz być gotowy na nieustanne zmiany, przewroty i zaskoczenia. Do otwarcia się na niespodzianki Boga i niezamykania się na znaki czasu zachęcał w jednej z homilii ojciec święty Franciszek. Trzeba po ludzku oślepnąć, żeby zobaczyć dziejące się wokół nas znaki. Nie wolno nam zamykać się w martwych przepisach, paragrafach, normach, to ogranicza, a my mamy być wolni Chrystusową miłością, otwarci na Boże słowo i potrzeby drugiego człowieka, czujni jak panny roztropne i gotowi zaufać do końca.