Pogrzeb legendarnego duszpasterza

"Ojciec Tomasz jako niezwykle dynamiczny, żarliwy, inteligentny kapłan wywarł niezapomniane piętno na środowisku akademickim Krakowa, a poprzez nie również na innych grupach społecznych. (...) Swoją działalnością wprowadził do kościoła dominikańskiego specyficzny klimat świeżości i inspiracji myślowej, a także atmosferę wzajemnej bliskości, przyjaźni oraz autentycznej - żywo wyrażającej się wiary i miłości chrześcijańskiej. Angażował się w wielokierunkową pracę społeczną. W duchu ewangelicznej zasady: bądź zimny albo gorący, ale nigdy letni inicjował rozmaite akcje charytatywne: pomagał niepełnosprawnym, ubogim materialnie, wielodzietnym rodzinom. Mobilizował liczne grono studentów, uwrażliwiając ich na najsłabszych, osamotnionych, zagubionych, potrzebujących. Organizował zespoły osób, które wyjeżdżały do mniejszych miast celem wspierania tamtejszych maturzystów w podejmowaniu decyzji związanych z wyborem studiów, otwierania przed nimi perspektyw osobowego rozwoju" - napisano w uzasadnieniu uchwały o przyznaniu honorowego obywatelstwa.

Po wyjeździe z Krakowa o. Pawłowski nie ustawał w działaniach duszpasterskich. W 1987 r. przyjechał do Rzeszowa, gdzie prowadził m.in. duszpasterstwo akademickie "Szopka". W latach 1994-2005 pracował w Gdańsku. W 2007 r. wrócił do Rzeszowa.

W 2008 r. prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył o. Pawłowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.