Ewangelia z komentarzem

Jezus oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A szło za Nim wielkie mnóstwo ludu z Galilei. Także z Judei, z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o Jego wielkich czynach. Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby się na Niego nie tłoczyli.

Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego, aby się Go dotknąć. Nawet duchy nieczyste na Jego widok padały przed Nim i wołały: „Ty jesteś Syn Boży”. Lecz On surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały.

Dlaczego Jezus oddalił się w stronę jeziora? Obecność tłumów męczyła Go i szukał ustronnego miejsca? Dlatego polecił swym uczniom, by łódka dla Niego była stale w pogotowiu? A może chciał być jak najdalej od faryzeuszy i zwolenników Heroda, którzy właśnie naradzali się, jak Go zgładzić? Na pewno chciał pozostać nieujawniony. Wszak przykazywał nawet duchom nieczystym, które na Jego widok padały i wołały: „Ty jesteś Syn Boży”. Ale czy Jezus mógł taki właśnie, nieujawniony, pozostać? Ludzie cisnęli się do Niego, tłoczyli się wokół Niego, nie dosyć tego – dalsze wielkie mnóstwo ludzi szło do Niego. Może Jezus tak zwyczajnie, po ludzku, był zmęczony obecnością innych osób, przynajmniej w tak dużej liczbie? Może wobec narastającego zgiełku tłumów potrzebował czasu na wyciszenie, skupienie, odrobinę prywatności. Dzielił wszak z nami, ludźmi, nasze, jakże ludzkie potrzeby.