Prosimy: nic o nas bez nas

Umiłowani w Chrystusie Panu, Bracia!

Jesteśmy w Piekarach! Witam Was i pozdrawiam: Szczęść Boże!

I.

Najpierw Bóg zapłać dominikanom za relikwie św. Jacka, Apostoła Europy północno-wschodniej, które otrzymujemy w 830. rocznicę jego urodzin. To patron naszej archidiecezji i metropolii. Jego życiorys ukazuje, że – dla człowieka dojrzewającego w świetle Ewangelii – najważniejsze jest jej głoszenie i świadczenie o niej. Kiedy św. Jacek uciekał z Kijowa przed nawałą muzułmańskich Turków, to – jak mówi podanie – w jednym ręku niósł monstrancję i figurę Matki Bożej w drugim…To były jego najcenniejsze skarby: Eucharystia i Maryja. Niech to będą również nasze skarby!

„Ten syn śląskiej ziemi – jak mówił o nim papież Benedykt XVI w czasie modlitwy „Anioł Pański” w roku 2007 – porwany duchem misyjnym św. Dominika, gorliwie głosił Ewangelię od Gdańska po Kijów. Wraz z całym Kościołem w Polsce dziękuję Bogu za jego życie i apostolstwo”.

Św. Jacek – Ex Silesia Lux – „Światło ze Śląska” niech nam towarzyszy swoją pomocą i światłem, niech otoczy swoim wstawiennictwem dzieło nowej ewangelizacji!

II.

Tegoroczna pielgrzymka odbywa się w 90. roku istnienia diecezji katowickiej, utworzonej przez papieża Piusa XI bullą Vixdum Poloniae unitas. Rocznica powstania diecezji jest okazją do wyśpiewania Bogu dziękczynnego Te Deum, hymnu dziękczynienia za wielkie rzeczy, jakie nam uczynił w tym minionym czasie (por. Łk 1,49). Nie zapominamy, że pierwszym aktem kultu maryjnego w nowo utworzonej diecezji katowickiej była koronacja obrazu Matki Bożej Piekarskiej – w dniu 15 sierpnia 1925 roku – przez nuncjusza apostolskiego Wawrzyńca Lauri. Warto wiedzieć, że korony ufundował i poświecił papież Pius XI.

Przywołując przeszłość Diecezji, trzeba wspominać z wdzięcznością „mężów sławnych, którzy przez pokolenia byli wychwalani i stali się dumą swych czasów” (Syr 44,1.7) i „mężów pobożnych, których cnoty nie zostały zapomniane. Pozostały one z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy” (Syr 44,10).

Wspomnijmy wobec tego pasterzy Kościoła katowickiego – wśród nich zwłaszcza pierwszego biskupa katowickiego, dziś Sługę Bożego, kardynała Augusta Hlonda – biskupów pomocniczych, pokolenia księży i osób konsekrowanych. Nade wszystko z wdzięcznością przywołujemy jednak ojców i matki, którzy we wspólnotach rodzinnych budowali domowy Kościół, i byli dla swoich dzieci pierwszymi zwiastunami i świadkami wiary w Jezusa Chrystusa.

Podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, w roku 1979, święty Jan Paweł II skierował do nas na Jasnej Górze następujące słowa: „Raz jeszcze <patrzę> w stronę pracowitego Śląska. Jest to ziemia wielkiej pracy i wielkiej modlitwy (…). Wypada mi dzisiaj błogosławić Bożą Opatrzność, dziękując za to, że na tej waszej ziemi ogromny rozwój przemysłu, rozwój ludzkiej pracy, poszedł w parze z budową kościołów, tworzeniem parafii, pogłębianiem i umacnianiem wiary. Że nie związał się z dechrystianizacją, z rozdarciem tego przymierza, jakie w duszy ludzkiej winny zawierać z sobą praca i modlitwa” (Jan Paweł II, Homilia, 6 czerwca 1979).