O przebudowę Górnego Śląska

  Figura Chrystusa Króla w katowickiej archikatedrze Aleksandra Pietryga /Foto Gość "O przebudowę Górnego Śląska" jest drugim dokumentem Rady Społecznej działającej przy arcybiskupie metropolicie katowickim, który podejmuje próbę refleksji nad teraźniejszością i przyszłością naszego regionu. Poprzedni, zatytułowany "Głos z Górnego Śląska", został opublikowany w styczniu ubiegłego roku.

O PRZEBUDOWĘ GÓRNEGO ŚLĄSKA

W ostatnich 90 latach swojego istnienia Kościół na Górnym Śląsku wielokrotnie zabierał głos i podejmował działania na rzecz społeczeństwa, kierując się zawsze umiłowaniem prawdy, miłością i sprawiedliwością. Czynił to w poszanowaniu wolności i godności człowiek a, przeświadczony, że nauczanie i społeczna praxis wspólnoty wierzących stanowią integralną część wiary katolickiej oraz wyraz jej służby wobec współczesnego świata.

I. Wartości przed interesami

Zaangażowanie Kościoła w sprawy społeczne wyraża się w formule „caritas in veritate in re sociali" - jest posługą miłości w prawdzie, z której wypływają i do której zdążają wiara i rozum. Rozwój, dobrobyt społeczny i poszukiwanie rozwiązań kwestii społecznych potrzebują tej prawdy. W tym duchu Rada Społeczna przy Arcybiskupie Metropolicie Katowickim po raz drugi zabiera głos w sprawach Górnego Śląska.

W procesie przebudowy regionu, kształtowanym zarówno przez mechanizm rynkowy, jak i przez interwencję gospodarczą państwa, szczególne znaczenie ma różnorodność kulturowa Górnego Śląska oraz sposób definiowania dobra wspólnego. Jego wielowymiarowe ujęcie pozwala na ograniczenie partykularnych interesów i działań elit gospodarczych, niekiedy powiązanych z dużymi inwestorami zewnętrznymi i reprezentujących duże sektory gospodarki oraz części środowisk opiniotwórczych. Niestety, często nie respektują one całościowej i przyszłościowej perspektywy rozwojowej regionu.

Głos Rady, inspirowany aksjologią chrześcijańską, jest stanowiskiem zachęcającym do podjęcia działań uwzględniających fundamentalne odniesienia roztropnej i skutecznej polityki: personalizm, powszechne przeznaczenie dóbr, partycypację obywatelską, dobro wspólne, pomocniczość i solidarność, aby człowiek mógł jak najpełniej zrealizować swoje życiowe powołanie.