Izajasz, wielki prorok Starego Testamentu, rozpoczął swą działalność w roku śmierci króla Ozjasza, a więc w roku 738 przed Chr.
Głos powołania usłyszał w jerozolimskiej świątyni. Tam otrzymał widzenie narady Bożego dworu. Pan pytał swej niebieskiej świty: „Kogo mam posłać?”, a pełen zapału Izajasz wtrącił się i poprosił: „Oto ja, poślij mnie”. I Bóg usłuchał tego wezwania, polecając posyłanemu, by poszedł do swego ludu i głosił mu bliską karę za niewierność Izraela. „Miasta runą wyludnione, pola staną się pustkowiem, a Pan wyrzuci ludzi daleko” – brzmiało orędzie z wizji powołania. Te obrazy spełniły się w dwóch wielkich niewolach, asyryjskiej, która się rozpoczęła w 722 r. przed Chr., i babilońskiej, która przyszła w 587 r. przed Chrystusem.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.