Abp Skworc do Akcji Katolickiej: Świadectwem wiary budujmy Kościół Chrystusowy

Metropolita katowicki przypomniał, że zbliżamy jubileuszu 100-lecia naszego lokalnego Kościoła. 7 listopada 1922 roku Stolica Apostolska powołała do istnienia administraturę apostolską, która trzy lata później została podniesiona do rangi diecezji. Arcybiskup dziękował za jej pierwszego administratora, ks. Augusta Hlonda, który podejmował wraz ze współpracownikami strategiczne decyzje dotyczące zarówno duszpasterstwa jak i administracji.

Przypomniał jego programowy list pasterski zatytułowany „O życie katolickie na Śląsku” z dnia 1 marca 1924 r. W dokumencie duchowny nakreślał zasady i organizację Akcji Katolickiej. „Nie jest to nic nowego, że świeccy biorą udział w posłannictwie Kościoła i u boku księży spełniają pomocnicze apostolstwo kapłańskie. Już od najdawniejszych czasów pomagali biskupom i kapłanom mężowie i niewiasty szerzyć zasady Chrystusa” – cytował list arcybiskup.

Wskazywał za ks. Hlondem, że „Akcja Katolicka nie jest pojęta jako dzieło jakiejś elity, lecz jako odruchowy i zbiorowy ruch całego ludu wierzącego. Nie jest akcją polityczną, ani klasową, ani zawodową: nie łączy się z żadną partią, nie identyfikuje się z żadnym kierunkiem politycznym i politykę ze swego programu zupełnie wyklucza. Natomiast budząc sumienie katolickie, urabiając katolickie zasady, przygotowuje ludzi o wyraźnym katolickim przekonaniu, ludzi katolickiego jutra w kraju.”

Zaznaczał, że Akcja Katolicka jest istotnie częścią ewangelizacyjnej pracy Kościoła, zatem „musi się ona z konieczności do programu jego działalności dostosować i od hierarchii kościelnej zależeć.” Jak pisał ks. Hlond, „ta łączność z Kościołem jest dla Akcji Katolickiej źródłem błogosławieństwa i płodności, a karna zawisłość od Kościoła ustrzeże Akcję Katolicką od rozpraszania sił i od schodzenia na tory, po których myśl katolicka posuwać się nie może.”

Jak przypomniał abp Skworc, zgodnie z oczekiwaniami autora tego listu, dynamicznie, rozwinęła się również dzięki zaangażowaniu duchowieństwa, Akcja Katolicka w katowickim Kościele. Na II Śląskim Zjeździe Katolickim doszło do utworzenia Ligi Katolickiej, która zrzeszała wszystkie stowarzyszenia i organizacje kościelne w celu koordynowania pracy na rzecz Kościoła i małej ojczyzny, Górnego Śląska.

Niestety czas II wojny światowej a potem decyzje władz państwowych, podejmowane w latach 1945-89, zniszczyły całą tkankę społeczną, nie tylko kościelną. ˗ W klimacie wrogości państwa względem Kościoła katolickiego władze komunistyczne rozpoczęły proces usuwania z życia publicznego wszystkich stowarzyszeń służących katolickim celom religijnym i wyznaniowym ˗ zaznaczał arcybiskup. ˗ Dążenia te znalazły swój wyraz najpierw w odmawianiu rejestracji stowarzyszeń zarówno nowopowstałych, jak i tych, które zamierzały po wojnie wznowić swoją działalność, a następnie w zmianie ich sytuacji prawnej ˗ dodawał podkreślając, jak wielkim ciosem wymierzonym w Kościół było odebranie mu w styczniu 1950 r. charytatywnej organizacji „Caritas”.

Jak powiedział, Akcja Katolicka w archidiecezji katowickiej odżyła w 1997 w roku. I stała się narzędziem nowej ewangelizacji, szkołą miłości, jedności, siły i pokory. ˗ Kiedy stajemy na progu nowego okresu – nowego 25-lecia Akcji Katolickiej potrzeba w łączności z papieżem Franciszkiem i Arcybiskupem Katowickim wejść na drogę synodalną, prowadzącą ku Kościołowi synodalnemu ˗ wskazywał.

Abp Skworc tłumaczył, czym jest synodalność, że to pojęcie wyrażające naturę Kościoła rozumianego jako lud Boży – ale lud w drodze, a jego sercem jest communio wszystkich ochrzczonych w Duchu Świętym. ˗ Kościół nie tyle „jest”, co „się staje”, on „idzie”, „rusza się”, „rozwija”. Synodalność to ruch, to dynamizm rozwoju. Synodalność jest pojęciem w pewnym sensie operacyjnym, pozwalającym na opis procesu wzrastania ludu Bożego w communio ˗ dodawał.

Zachęcał członków Akcji Katolickiej w archidiecezji katowickiej do wspólnych działań. ˗ Razem idźmy w naszej pielgrzymce wiary ku Kościołowi synodalnemu i spełniamy naszą apostolską misję, zadnie zlecone nam dziś w Ewangelii przez Pana: ” Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi..”; a zatem świadectwem wiary i jedności budujmy Kościół Chrystusowy, pamiętając, że jesteśmy posłani w pokoju Chrystusa! ˗ mówił.