Ubóstwo, płacz i lżenie ludzi nie będą wieczne

Łk 6, 20-26

Jezus podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:

«Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.

Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom».

On zaś podniósł oczy na swoich uczniów i mówił.  
Łk 6,20

Ubodzy, głodni, płaczący, znienawidzeni, zelżeni, pogardzani. Jezus mówi, że właśnie ci ludzie, tacy ludzie – doświadczający biedy, głodu, smutku, pogardy i nienawiści – wyjdą na swoje. Będą syci, radośni, nagrodzeni; ich będzie królestwo Boga. I już mniejsza o cztery „biada” w tej Ewangelii, przyjdzie na nie czas. W każdym razie ci na swoje nie wyjdą. Ale dzisiaj ucieszmy się tym, że ubóstwo, płacz i lżenie ludzi nie będą wieczne. Że Jezus położy im kres.