Zbudź się, człowieku

Łk 2, 16-21

Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli.

Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane.

Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał Anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i wiedzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane. Łk 2,20

Zbudź się, człowieku, bo dla Ciebie Bóg stał się człowiekiem – pisał św. Augustyn. To słowa, które nie tracą na aktualności mimo upływu czasu. Zostały wypowiedziane tyle wieków temu, a my wciąż mierzymy się z ospałością, z brakiem zaufania, z brakiem duchowej refleksji, która dynamizuje życie. Odkładamy wiele spraw na jutro. A przecież czas czuwania mamy już za sobą. Boże Narodzenie wzywa do działania. Tamtej nocy czuwający pasterze, wzmocnieni słowami anioła, nie wahali się, nie czekali. Pobiegli, poznali Jezusa i od razu poszli z Ewangelią w świat. Dali proste świadectwo wiary. Dlatego i my dzisiaj możemy działać tak jak oni. Nowy rok trzeba zacząć dzisiaj, teraz, z wiarą tak mocną jak pasterze. Nie czekajmy, aż Bóg zacznie znowu nas szukać. On chce nas prowadzić już teraz. Zbudźmy się i działajmy.