Górny Bór oddał swój kościół

Zacheuszki umieszczano zazwyczaj wysoko, 2-3 m nad ziemią - to przywoływało skojarzenia z sykomorą, z której chciał zobaczyć Jezusa Zacheusz - celnik, grzesznik, oszust.

Podczas poświęcenia kościoła, zacheuszki, podobnie jak i ołtarz, namaszcza się olejem. - Niech to przemawia do nas, kiedy będziemy przychodzić do tej świątyni. Jak przyjście Jezusa Chrystusa przemówiło do tego, który z ciekawości chciał zobaczyć, kim jest Ten przechodzący przez Jerycho. Zacheuszki są znakiem łaski, która może spotkać każdego, kto znalazł się w świętej przestrzeni, wyznaczonej przez 12 krzyży lub 4 krzyże na ścianach. Do każdego, kto znajdzie się w poświęconej świątyni, może odezwać się w sercu głos zapraszający do spotkania z Jezusem, jak Zacheusz usłyszał kiedyś: "Zejdź prędko, albowiem dziś chcę się zatrzymać w twoim domu". Radość Zacheusza, pośpiech, z jakim zsuwał się z drzewa i podążał do domu, zachęca każdego, kto w przestrzeni sakralnej usłyszy słowo Boże i jego objaśnienie, by się nim przejął, podjął je z radością i pozwolił, by to słowo zaczęło pracować w nim już w świątyni.

To wproszenie się Jezusa do domu Zacheusza spotkało się z niezrozumieniem, a nawet sprzeciwem i zgorszeniem. Wielu miało Mu za złe, że wybrał na miejsce postoju i posiłku nie dom jakiegoś nobliwego obywatela, hojnego darczyńcy czy pobożnego członka miejscowej gminy żydowskiej, ale dom człowieka uważanego za grzesznika. - Niech to będzie dla nas, przychodzących do tej świątyni, ośmielenie do tego, by czuć się zaproszonymi przez Jezusa do Jego domu, nawet gdy nie jesteśmy święci. Niech brzmią w naszych uszach słowa Zacheusza: "Panie, oto połowę majątku rozdam ubogim, a jeśli w czym kogo krzywdziłem, oddam poczwórnie". Niech w nas tak pracuje łaska, byśmy pozwolili na wspaniałomyślną zgodę na dokonującą się łaskę. Byśmy byli wytrwali w wysiłku nawrócenia i zadośćuczynienia, doskonalenia naszych motywów, a do tego hojni w dawaniu tego, czym dysponujemy. Niech każde nasze przyjście do tej świątyni owocuje podobną pochwałą i dobrą nowiną, jaką wypowiedział Jezus wobec deklaracji Zacheusza: "Dziś zbawienie stało się w tym domu, bo i on jest synem Abrahama".

Po homilii rozpoczęły się obrzędy właściwe dla poświęcenia kościoła: zgromadzeni odśpiewali Litanię do Wszystkich Świętych, biskup odmówił "Modlitwę poświęcenia", namaścił i okadził ołtarz oraz kościół, po czym uroczyście zapalono wszystkie światła w kościele. W ołtarzu umieszczono relikwie bliskich parafianom świętych: dzieci fatimskich - świętych Hiacynty i Franciszka, św. Jana Sarkandra i św. Maksymiliana Kolbego. Następnie rozpoczęła się liturgia eucharystyczna.

Na zakończenie uroczystości, dziękując biskupowi za poświęcenie kościoła, wierni mówili, że zobowiązują się do "budowania wspólnoty serc", tak, by Kościół był żywym organizmem, docierał do jak największej liczby słabych i potrzebujących.

Nawiązując do tych słów, przed błogosławieństwem biskup stwierdził: - Spodziewam się, że tak będzie - i przypomniał, że skoczowska parafia ze swoimi duszpasterzami jest jedną z tych, które wzorcowo prowadzą przygotowanie kandydatów do bierzmowania według nowego programu diecezjalnego i dzielą się swoim doświadczeniem z innymi.

Parafianie na wystawie o historii wspólnoty Matki Bożej Różańcowej na Górnym Borze
Urszula Rogólska /Foto Gość

Materialną pamiątka uroczystości jest witraż z wizerunkiem Jezusa Zmartwychwstałego, umieszczony na ścianie z prawej strony kościoła.

Po Mszy św. jej uczestnicy mogli zwiedzić wystawę o historii parafii, przygotowaną w sali spotkań, która niegdyś była kaplicą - pierwszym tutaj domem Bożym. Dla wszystkich przygotowano ciepły oraz słodki poczęstunek. Wspólnemu spędzaniu czasu towarzyszyła muzyka orkiestry Glorietta.

Pamiątką uroczystości jest także poświęcona parafii publikacja, przygotowana przez historyka dr. Grzegorza Wnętrzaka.

A więcej o parafii na Górnym Borze przeczytacie także TUTAJ.