Dobro – klucz do królestwa Bożego

Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: «Królestwo Boże nie przyjdzie w sposób dostrzegalny; i nie powiedzą: „Oto tu jest” albo: „Tam”. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest».

Do uczniów zaś rzekł: «Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie. Powiedzą wam: „Oto tam” lub: „Oto tu”. Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi. Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, jaśnieje od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego.

Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie».

Kluczem do królestwa Bożego jest dobro. Tak – dobro. Jakże to prosto brzmi. Ale wystarczy. Zresztą łatwo powiedzieć – wystarczy. To przecież tak wiele. Dobro – klucz do królestwa Bożego… Przecież w szarzyźnie życia codziennego bywa, że wcale o ten klucz niełatwo. Zawsze wokół wielu fałszywych proroków, którzy wskazują dobro tam, gdzie go nie ma. Ale w wielu sytuacjach i bez nich wcale nie jest łatwo dobro wybierać, tworzyć zręby Bożego królestwa. Człowiek już nieraz chciał ogłosić się bogiem, ale królestwo Boże jest „pośród” ludzi. To „pośród” ludzi wytwarza się iskierka dobra, która może się zmienić w oczyszczający płomień. Zdarza się, że charakter i postawy ludzi nie napawają nas otuchą. Myślimy, że powinni bardziej się starać, być lepsi, bardziej skorzy do czynienia dobra. Ale może ich, kiedy spoglądają na nas, dręczą te same wątpliwości i smutki?